Pat

[Pradzi]

Z jednej strony z czyjegoś szczęścia radość

Z drugiej - obumieranie w środku

Bez granic i końca gry uczuciami

Których nie zdusił nikt w zarodku

 

Chcemy tylko by stało nam się zadość

Choć przecież samo się nie stanie

Karmiąc się z apetytem złudzeniami

Jak najtańsze ze wszystkich dranie

 

Jak przezwyciężyć strach, nie łamiąc praw i serc?

Gdzie szukać szczęścia, nie na chwilę? Kiedy więc

I co czynić trzeba nam, by móc wierzyć znów

Bez zbędnych, pustych słów...?

 

 

 

Lubując się w patowych sytuacjach

Na czymś tam ponoć nam zależy

I tak się ochoczo oszukujemy

Po czyjej stronie wina leży...?

 

Jakieś rozbieżności w interpretacjach

I ciągłe próbom poddawanie

Chcemy tylko tego, czego nie wiemy

Gotowym być nie będąc w stanie

 

Wytrzymać trudno tak na dłuższą metę, wiem

Niestety, najwyraźniej to nie tylko sen

Czy nie dosyć już? Ile można? Znowu pat...

I cyk, na tamten świat...

Jak przezwyciężyć strach, nie łamiąc praw i serc?

Gdzie szukać szczęścia, nie na chwilę? Kiedy więc

I co czynić trzeba nam, by móc wierzyć znów

Bez rzucanych na wiatr

Tak czynów jak i słów...?