Kaktus umiera powoli.

[GrumpyElf]

Kaktus wzrasta impetem natury i z motywacji przodków.

Słyszał, ze zadowala się tym co podane.

W kolejce po spełnienie ustawia się ostatni. 

 

Gdy wyższa siła zawodzi, okrawa wyrazistość.

Marszczy się w niedosycie i luzuje korzenie.

 

Widział kwitnących braci.

Bolało, że nie umiał się cieszyć.

 

Odpycha naukę na błędach i podróż wgłąb kolczastej natury.

Miał być niewymagający.

 

Rozgląda się wokół - pustynia.

 

Zapuszcza kolce, by odgrodzić się od światła.

Podpatrzył to u róży, lecz nie dopytał o sedno.

 

 

[Marek.zak1]

*@GrumpyElf Nie wiedziałem, że ten kaktus to takie skomplikowane stworzenie. Ja kaktusów nie lubię bo kłują, a nie dają niczego w zamian, co napisałaś w puencie. Pozdrawiam

[mmmarian]

@GrumpyElf Widać młody ten kaktus, uczy się, jeszcze nie wie, że też zakwitnie zanim umrze.

 

Bardzo ciekawy utwór. Bardzo.

Edytowane 31 Marca 2021 przez mmmarian (wyświetl historię edycji)

[emwoo]

@GrumpyElf ale ciekawa tematyka, zaskakujesz

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

naprawdę nietuzinkowa historia ....

[Gość]

@GrumpyElf Tu jest tyle ciekawych, finezyjnych zagrań słownych! Tyle powodów do zazdrości, że nawet nie wiem, o co nam się najbardziej naburmuszyć ;D

A co do puenty - dobrze, że ten wiersz nie pojawił się wczoraj, bo przegrałbym pieniądze u Pana Ropucha ;]

[Gość Radosław]

Podoba mi się ten wiersz. Daje dość szerokie pole do interpretacji i karmi wyobraźnię obrazami. 

 

Pozdrawiam. 

[Leszczym]

@GrumpyElf super!!! Potwierdzam opinie przedmówców:)

[GrumpyElf]

@Marek.zak1 Dziękuję za czytanie, Marku. Te szczęśliwe potrafią pięknie zakwitnąć :) 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiesz, to tak jak w "Małym Księciu" : decyzja o oswojeniu niesie w sobie ryzyko łez. Często i tak warto :) 

 

@mmmarian Oby każdy mógł choć raz zakwitnąć. Dziękuję :)

[Nata_Kruk]

Przeczytałam i 'zawartość okienka', i wpisy gości.

Dołączam do każdego pozytywnego słowa w temacie wiersza.

O kaktusie w tak wysublimowany sposób. Duży plus.

Pozdrawiam.

Edytowane 31 Marca 2021 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[GrumpyElf]

@emwoo Dziękuję, baśniopisarko.

@error_erros Przyjmuję te słowa jako zobowiązanie na przyszłe wiersze, a puenta u Pana Ropucha to liga mi jeszcze bardzo daleka. Dziękuję :)

 

@Radosław Dziękuję za czytanie i miło mi, że karmiłam przez chwilę Twoją wyobraźnię. :)

@Leszczym Bardzo mi miło, że wpadłeś i przeczytałeś. Dziękuję :) 

[GrumpyElf]

@Nata_Kruk Przyjmuję te miłe słowa z uśmiechem i dziękuję. Pozdrawiam. 

[Pan Ropuch]

@GrumpyElf Być może tą siłą która pozwala mu na wzrastanie jest impet natury później tym co pozwala mu trwać i trwać jest najprawdopodobniej odwieczne przełamywanie impasu. Są też kaktusu które zakwitają na różowo-czerwono jak mnie pamięć nie myli, ale to chyba tylko jeden tak ma reszta to już popis kształtu i niedostępności. Można też o nim powiedzieć, że panoszy się i króluje tam gdzie reszta już dawno powiedziała pas. Tyle myśli i ciągle się tworzą to znak, że spotkaliśmy się przy pełnokrwistym wierszu. 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

[GrumpyElf]

@Pan Ropuch Wszystkie mają jednak miękkie wnętrze, czyż to nie symboliczne? Bardzo dziękuję za to nobilitujące (na wyrost) określenie "pełnokrwisty". :)

[iwonaroma]

Ostatni wers - clue tego wiersza. Całość- niezwykła :) 

Pozdrowienia

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - ale ta twoje wena bogata - super - 

                                                                         Pozdr. uśmiechem.