Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@[email protected] skowyce - w staropolskim istnieje jak najbardziej, idyllą czarci - jest cień do utulenia, jest czarci swoją idyllą, czyli ciemny światłem - czego nie rozumiesz, Grzesiu? łączy przeciwieństwa w sobie. taki miałam pomysł, nic nie zamierzam zmieniać. papa

@huzarc zobacz jakie cudeńko :) hihi, cieszę się jak brzdąc :) nawet Grzesio mi humoru nie popsuje :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@huzarc niee, to ty huzi rozrabiaka wszędzie "znaki" dostrzegasz :) wiesz, jak to mawiają na mieście, jeśli jedynym narzędziem jakie masz to młotek, to wszystko wkoło przypomina gwoździe haha

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ciebie to już nawet lekki powiew rozpala, może jednak usunę swą fotkę ... będzie ci się łatwiej skupić

Opublikowano

@[email protected] poza tym wiesz, to nie jest tak, że ja nie wiem, że się mówi skowyczy -  ale chciałam inaczej, mam prawo. literówki owszem zdarzają się w komentarzach, bo i smartfony poprawiają i często można cosik przeoczyć, ale w wypocinach mam każde słowo przemyślane, skoro dałam tak to oznacza, że tak chciałam i tak mi się podobało. dla mnie to zabawa słowem, eksperymenty ... i każdy ma prawo wyrażać siebie z fantazją, przecież nikogo tym nie urażam :) chciałam tylko byś zrozumiał mój punkt widzenia. tyle :)

Opublikowano

@[email protected] masz cienkie granice jeśli góralska i janosikowa forma "skowyce" cię uraziła ... już dawno temu przestałam dźwigać czyjeś demony więc i twoich nie zamierzam :) pozdrawiam ciepło

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@huzarc czy ty mnie porównałeś do ... instrumentu? do rzeczy? yyyy ... ;)

Opublikowano

@emwoo przecież o gramofonach rozmawiamy, chyba że że coś mi zamierzasz jeszcze pokazać i to nie od rzeczy;) a jeśli już miałbym porównywać to do jego dźwięku, politury tworzywa, nastroju jaki wydobywa, kołysze i uwodzi...;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Mają po pięćdziesiąt lat i czarne dziury w oczach – nie patrzą, tylko wciągają rzeczywistość jak ssąca rana po niedokończonej modlitwie. Ich dłonie – puste łuski po chlebie powszednim, ich kręgosłupy – barykady z kości, po których przejechały wszystkie reformy jak czołgi bez hamulców. Mieszkają w sarkofagach z kredytu, gdzie wilgoć skrapla się jak wstyd, a lodówki milczą jak świadkowie koronni biedy. W kuchni – Jezus spuszcza wzrok. Nie potrafi zapłacić za gaz. Ich świętość – to odmówienie obiadu, herosizm – to czekanie w kolejce do kardiologa dłużej niż Mojżesz czekał na deszcz. Są rżnięci – bez znieczulenia, przez państwo, co ma twarz mównicy i ręce kata. Z każdej ich rany wypływa formularz. Krew zamienia się w akta. Marzenia – wywożone są na wysypisko razem z obietnicami z ulotek wyborczych. Ich oczy – śmietniki reklamy, na ekranach telewizorów bez dźwięku leci kabaret – posłowie śmieją się z własnych podwyżek. Ich kolana – klęczą pod ciężarem zakupów, gdzie margaryna kosztuje więcej niż godność. Miłość? To kanapka bez szynki, cisza między dwojgiem ludzi, którzy nie mają siły mówić. Ich ciała – mapy skreśleń i guzów. Ich dusze – grzyby po Czarnobylu, niby żyją, ale do niczego się nie nadają. Rząd ich nie widzi – rząd liczy. Kościół zbiera na dach, a Bóg kąpie się w ciszy i nie odbiera. Listonosz przynosi tylko mandaty. Listy umarły. Marzenia zdechły na poczcie. Ich dzieci – wyemigrowały do snów, gdzie lekarka mówi „dzień dobry”, a nie przelicza człowieka na ryczałt. Tu – trzeba umierać według grafiku, bez bólu, bo nie ma już morfiny. Bez świadków, bo pielęgniarki płaczą w kiblu między dyżurami. Ich serca biją jak młotki sędziowskie w sprawach o zaległości czynszowe. Ich wolność – to przerwa na fajkę między tyraniem a zdychaniem. Ich nadzieja – konsystencja oleju silnikowego. Zgęstniała. Lepi się do palców. A mimo to – idą. Z oddechem jak para z ust zimą, z kieszeniami pełnymi paragonów napisanych krwią portfela. Idą po chodnikach z gówna i betonu, po Polsce, która udaje, że jest państwem. Ich skóra – atlas zmarszczek po wszystkich rządach. Ich języki – zapomniały słowa "godność". Zostało tylko: „proszę”, „błagam”, „czekam”. Ale czasem, w ciemnym lusterku tramwaju, za warstwą kurzu, żółci i łez, widać coś – nikły błysk, iskra pod popiołem. Jakby ktoś tam w środku jeszcze miał zęby. I trzymał je – na potem.    
    • Alicjo. Tylko nie gniewaj się na mnie. Proszę.
    • @Waldemar_Talar_Talar to tylko cieszy moją skołataną duszę. Dziękuję.
    • I.  Dobrze, że mogę kochać  bez rekomendacji –  jak się kocha  rysę na szkle,  bo przypomina twarz.  Ty możesz  nie wiedzieć.  Możesz spać spokojnie  w świetle,  którego się nie domagam.  Nie pytam.  Nie proszę o   wyjaśnień –  wiem, że tłumaczą się  z miłości  ci, którzy przestali kochać.  Czasem piszę  do ciebie  wiersze, których nie kończę,  bo koniec  to już nie o tobie. II.  A potem wracasz –  nie słowem, nie gestem –  ale oddechem,  który zostaje  na szklance po herbacie.  Nie wiem,  czy to znów miłość,  czy tylko echo  w miejscu,  gdzie milczenie  nauczyło się twojego głosu.  Znów czytam  to, co nie zostało zapisane.  Znów jestem  tym, który nie potrafi  zrezygnować,  choć już dawno  zrezygnowano z niego.
    • miłość nie jest łatwa ma ostre zakręty pazur pokazuje   miłość nie  tylko słodka bywa że goryczą częstuje   miłość nie jest prosta ma plus ma minus taka bywa   miłość to nie tylko miłe ma chwile chore potrafi ukłuć   robi to tłumacząc się że to wszystko  w ramach się mieści   bo miłość to miłość kto się jej nauczy ten ją zrozumie    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...