Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Płaszczykiem emocji
przykryła mnie natura
wykąpała w słoności łez
otuliła ciepłą
wrażliwością
jestem jedwabną
pajęczą nicią
drgam
na wietrze
a krople deszczu
przeciążają moje
wiotkie żyły
a ja
wciąż tu tkwię
gdzie zostawiłeś
mnie przed laty

Opublikowano

straszna dosłowność, rozumiem przekaz, myślę, że trzeba jednak to trochę 'zaczarować', aby czytający 'wtopił się', poczuł klimat, pozastanawiał, i jeszcze jedno, tytuł, a właściwie jego brak, też wypadałoby coś wykombinować, ale ja tam specjalistą nie jestem, to tylko moje zdanie, nie zrażaj się :)
pozdrawiam

Opublikowano

Dziękuję za komentarz.
Z tymi tytułami jest rzeczywiście problem, bo ich nie lubię - ale coś na pewno wymyślę:)
Z "zaczarowniem" będzie trochę trudniej... Jeszcze nie wydobyłam z wnętrza tej cudownej różdżki, która przemienia zwykłe słowa w magiczną całość...
...nie zrażę się, bo czuję Ją w sobie ( odważne wyznanie?!)

Opublikowano

zgadzam się z JJK, ale jest w tym wierszu delikatność, która bardzo mi się podoba
bardzo dobrze, że czujesz w sobie „coś”
bardzo osobiście już mówiąc - zauważyłem u siebie wielkie zmiany na plus (w swoim pisaniu znaczy;)
od kiedy otworzyłem się na krytykę i eksperymenty, może to banał ale nie każdy przyjmuje to do wiadomości
najważniejsze - pisać jak najwięcej i z jak największą przyjemnością:)
pozdr

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • dziś twoja kolej zapalić  świeczkę by  wiedzieć do czego wracać nawoływać zbłądzonych żeglarzy wyrywać białym bałwanom   dziś twoja kolej nie zamykać bram czekać z ogarkiem na rozdrożu sprawdzić obecność tak wielu jeszcze chowa się w sobie dziś twoja kolej trwać
    • @Migrena... dobrze określone, bezwzględność losu może.. to.. splatać. Dziękuję Ci za dobre słowa. @infelia... masz rację, na drugi raz, przed snem.. przerzućmy się na bajki... ;) Dzięki za uśmiech. @Waldemar_Talar_Talar... gdy mieszkałam u Mamy, też wieszałam pranie na zimnym strychu, w tym okresie.
    • @andrew I plastyczny...  
    • Nie wiem jak i kiedy dotarłem do domu. Obudził mnie lekki, popołudniowy deszcz, cicho dzwoniący o brudne szyby. Pozostało mi tylko kilka wspomnień. Samotnego picia do współczujących oczu zielonych, młodej barmanki. Swoich grzechów nie zapije. Duszy też nie wykupię od diabłów za ostatnie kilka, pałętających się po kieszeniach płaszcza groszy. Dom uciech pamiętam. Dom mistrza i jego krągłych, krasnych czarownic. W rogu najdalszym sali, sami literaci i poeci. W gryzącym dymie biełomorców. W oparach ciężkich, gorzelnych. Był tam z nimi przy stole czarny, duży kot. W szranki na równi z nimi przepijał. Na wódkę i zakąskę z kawioru, tak samo jak na myszy tłuste łowny. Miał muchę różową, upiętą pod szyją i cylinder na główce zgrabny. Neseser, widać też jego, stał obok krzesła. Skórzany, szyty, szykowny. Wasz przyjaciel i krajan - mówił spokojnie bardzo męskim i głębokim głosem kot - Zginął. Nie dalej jak godzinę temu. Stracił głowę pod kołami tramwaju. Przykry widok. Byłem przy tym. - chwycił zgrabnie napełniony po brzegi kieliszek w prawą łapkę, wychylił szybko i do dna. Czknął tylko cicho. Puścił jeszcze filuternie oko do, palącej u wejścia do sali tanecznej, pięknej siostrzyczki Maszy.   Wieczorem by zwalczyć objawy kaca, postanowiłem udać się na urokliwy spacer po prawie pustym prospekcie. Gdy wróciłem, właśnie zadzwonił telefon. Była to policja. Pytali czy znam może jako doktor i pracownik uniwersytecki, profesora przybyłego z Niemiec o nazwisku Woland. Bo jest pilnie przez służby poszukiwany. Odparłem zgodnie z prawdą, że nie znam nikogo o tym nazwisku. Lecz pamiętajcie panowie. Rzekłem im ponuro. Szatan nie jedno nosi imię. Potrafi mieć i w kocie pomocnika a w osobie literata - marnego kuzyna.
    • myśli odpływają   pod powiekami zmierzch    czuć zapach … jutra w nowej szacie  bez makijażu    11.2025 andrew   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...