Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie wyciskam życia

jak mlecznego deseru

z tuby aromatyzowanej

pieprzem i wanilią

na wyspach przygody

w archipelagach przygodności

 

to mnie życie wyciska

jak brunatny organiczny smar

pomiędzy bezzębne tryby kół

fabryki ołowianych chmur

z jakiej kominów strzelają

w przestworza przypięte do nieba

 

to one unoszą powietrzem

przedmioty cudzego użytku

to nimi puchną kolorowe gwiazdy

w jakich orbitach lewitują

ci co niebieskiego żywota

są ptakami czasu

Opublikowano (edytowane)

@huzarc wybornie, huzarku, naprawdę wybornie :) świetny zamysł :)                                                                                      a wyciskać życie?! - arcytrudne.                                                                                                                                                  ale takie już uroki tej kosmicznej gry, w której bierzemy udział ;)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Kot w staropolskim może być jak najbardziej :) huzi nie jest z tej epoki :) :) 

Edytowane przez emwoo (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@emwoo Pławię się w erze wodnika już być może;) dziękuję za komplementy. Jak to się za nie odwdzięczyć mogę:) A życie to jak trójbój siłowy - rwanie, podrzut, wyciskanie, arcytrudne jest:) pozdrawiam zakopany śniegiem

Opublikowano

@huzarc 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

hihi coś pomyślimy łobuziaku :) cały czas pamiętam o tym wystroju wnętrz w twoim grobowcu haha  - "rewolucje z krypty", ot i mamy nowy show reality tv :)

Opublikowano

@huzarc a wiesz, takie tam aranżacje ... kaskada marzeń, migot tajemnicy, gwiezdne watahy, a wszystko to warkoczem komety oplecione

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tak skromnie ...  to jaki rozmiar zamawiasz? hehe pewnie XXL

Opublikowano

@huzarc wiesz, mam jedną uwagę, być może zresztą całkiem dyskusyjną żeby nie powiedzieć, że niesłuszną. Ja po prostu zmieniłbym tytuł wiersza. Słowa wyciskania pojawiają się w wierszu dwukrotnie. Tytuł jest bardzo dosadny, nie chcę powiedzieć, że jakby trochę chodnikowy... Mam wrażenie, że trochę inny tytuł tego wiersza może odszedłby od jego wymowy i znaczenia, ale mógłby być jakby trochę bardziej chwytliwy. To tylko sugestia:))

Opublikowano

@emwoo Sok z soczystych gwiezdnych gron, miażdżonych w tłoczni dwóch pulsujących jednym skurczem ciał niebieskich, zaspokoi każde pragnienie nabrzmiałe czerwienią ust:) piknik w galaktycznym ogrodzie. Smacznego:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym  No tak, płatne...:// to już może komplikować działalność.:)
    • @Amber To nie jest wcale tak dobrze :// AI coraz lepiej robi podkład muzyczny :)) Aż strach, a są jeszcze lepsze, płatne wersje :)
    • @Leszczym  Świetnie wybrzmiewa, a Koleżanka balansuje i równocześnie pokreśla powagę tematu. Całość super :))
    • Maszyna czasu   Pewien mężczyzna kiedyś się zastanawiał: „Dlaczego przeszłość jest niezmienna? Dlaczego rzeczy, które zrobiliśmy, słowa, które wypowiedzieliśmy, pozostają w przeszłości nietknięte niczym blizny po ranach, widocznie przypominające nam nasze czyny…”   I tak kontynuował: „Gdyby istniała Maszyna Czasu, pozwalająca w mgnieniu oka polecieć w przeszłość i zmienić wszystko na lepsze, nigdy niczego bym nie żałował. Jednak życie jest okrutne i bezlitosne, dając nam tylko jedną szansę przy każdym wyborze. Ten jeden wybór może być bolesny jak rana, która będzie goić się miesiącami, latami — kto wie?”   Mężczyzna podsumował swoje myśli: „Najwyraźniej życie wystawia nas na próby, dając nam egzaminy, a od nas zależy, jak szybko się nauczymy. Niektórzy nigdy się nie uczą, pogrążeni w nieustannych wyrzutach sumienia, marząc o wspaniałej Maszynie Czasu, która nigdy się nie wydarzy.”   Zapytał samego siebie: „A co ze mną? Mam już mnóstwo blizn, które na zawsze utkwiły w moim ciele i nie mogę tego zmienić. Jestem apatycznym, pełnym żalu człowiekiem, który mówił sobie, że nigdy nie będzie żałował, lecz los lubi się powtarzać, pstrykając nas w nos, jakby chciał powiedzieć, że jesteśmy tylko małymi istotami ludzkimi — słabymi i bezsilnymi. A jednak aż do końca mojego istnienia będę wierzył, bo życie, mimo swojej surowości, daje mi nadzieję, czekającą na mnie wraz z nowymi dylematami, jeszcze ukrytymi, lecz wkrótce…”   Tak więc mężczyzna żył swoim życiem, dokonując nowych wyborów i nowych decyzji, które prowadziły go do kolejnych żali, smutku i cierpienia. W ostatnich dniach był cały pokryty bliznami, jednak nigdy nie przestał wierzyć w Maszynę Czasu.
    • @violetta To jest instynkt kulinarny wywodzący się z regionu nie do podrobienia. Mama pielęgnuje tradycje.:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...