Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie wyciskam życia

jak mlecznego deseru

z tuby aromatyzowanej

pieprzem i wanilią

na wyspach przygody

w archipelagach przygodności

 

to mnie życie wyciska

jak brunatny organiczny smar

pomiędzy bezzębne tryby kół

fabryki ołowianych chmur

z jakiej kominów strzelają

w przestworza przypięte do nieba

 

to one unoszą powietrzem

przedmioty cudzego użytku

to nimi puchną kolorowe gwiazdy

w jakich orbitach lewitują

ci co niebieskiego żywota

są ptakami czasu

Opublikowano (edytowane)

@huzarc wybornie, huzarku, naprawdę wybornie :) świetny zamysł :)                                                                                      a wyciskać życie?! - arcytrudne.                                                                                                                                                  ale takie już uroki tej kosmicznej gry, w której bierzemy udział ;)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Kot w staropolskim może być jak najbardziej :) huzi nie jest z tej epoki :) :) 

Edytowane przez emwoo (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@emwoo Pławię się w erze wodnika już być może;) dziękuję za komplementy. Jak to się za nie odwdzięczyć mogę:) A życie to jak trójbój siłowy - rwanie, podrzut, wyciskanie, arcytrudne jest:) pozdrawiam zakopany śniegiem

Opublikowano

@huzarc 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

hihi coś pomyślimy łobuziaku :) cały czas pamiętam o tym wystroju wnętrz w twoim grobowcu haha  - "rewolucje z krypty", ot i mamy nowy show reality tv :)

Opublikowano

@huzarc a wiesz, takie tam aranżacje ... kaskada marzeń, migot tajemnicy, gwiezdne watahy, a wszystko to warkoczem komety oplecione

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tak skromnie ...  to jaki rozmiar zamawiasz? hehe pewnie XXL

Opublikowano

@huzarc wiesz, mam jedną uwagę, być może zresztą całkiem dyskusyjną żeby nie powiedzieć, że niesłuszną. Ja po prostu zmieniłbym tytuł wiersza. Słowa wyciskania pojawiają się w wierszu dwukrotnie. Tytuł jest bardzo dosadny, nie chcę powiedzieć, że jakby trochę chodnikowy... Mam wrażenie, że trochę inny tytuł tego wiersza może odszedłby od jego wymowy i znaczenia, ale mógłby być jakby trochę bardziej chwytliwy. To tylko sugestia:))

Opublikowano

@emwoo Sok z soczystych gwiezdnych gron, miażdżonych w tłoczni dwóch pulsujących jednym skurczem ciał niebieskich, zaspokoi każde pragnienie nabrzmiałe czerwienią ust:) piknik w galaktycznym ogrodzie. Smacznego:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dziękuję, miło, że znalazła Pani coś co zwróciło Pani uwagę!   Są tam dwie osoby? Czy tylko jedna? Czy wszyscy mówią? Czy tylko jedna? Zapewniam, że został stworzony celowo:)   Utwór ma na celu pozostawienie przestrzeni dla czytelnika, aby mógł on swoimi wyobrażeniami i emocjami je wypełnić. Tak jak i Pani u siebie na profilu wspomniała - krytykiem dla siebie sama - tak samo uważam.    Ten fragment jest dla mnie znalezionym bursztynem, palcami uniesionym do słońca, który oczy zalewa ciepłą pomarańczą z dodatkiem brązu.   Pozdrowienia.    
    • "Ale jesteś moim stworzeniem, któremu dałem życie i w którym jest Moja miłość. W którym jestem i chcę być, aby wypełnić je Sobą, przemienić i unieść na wysokość słońca. I umieścić w niebie przy Swym Sercu.                         Jesteś w pyle ziemi. Ale ona jest punktem twojego wyjścia, początkiem drogi, która kończy się na wysokości Mojego nieba. Otrzymujesz łaskę poznawania Mnie, także lepiej widzisz, kim jesteś. Dostrzegasz prawdziwą relację"                                                                      299 wt. 25 11 86, g. 12,15 Świadectwo Alicja Lenczewska                           
    • @Dominika Moon dziękuję bardzo za odwiedziny i komentarz, pozdawiam miło.
    • śliczne:), puenta nie bardzo mi przypadła, bo cóż oni takiego zrobili, czego inni ludzie (na świecie) nie robią, jakby zabrakło pomysłu ;)
    • @Dominika Moon już odwiedziłam m.in. utwór pt. „ mów do mnie prosto” i nie żałuję, bo jest ciekawy:) W powyższym tekście mam poważne obawy, że przekaz będący 1:1 zapisem odzywek staruszków, nie oddaje ich pełnego człowieczeństwa jakie może dostrzegałaby Autorka gdyby zechciała się podzielić choć częściowo swoimi obserwacjami, odczuciami, wchodziła w interakcję z bohaterami; gdyby pozwoliła zrozumieć w jakim stosunku pozostaje wobec interlokutorów.  Samo przywiązanie się starszych ludzi do ich mikroświata ( zwłaszcza gdy są niesprawni), przywiązanie do bibelotów, wspomnień - mogłoby wzbogacić sytuację liryczną, a tak, czytelnik staje przed chaotycznym, nieco bełkotliwym zapisem dokumentalnym, nie bardzo wiedząc w jakim celu go stworzono…   pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...