Proces wzrostu kaktusa

[Misfit]

Wzory na suficie trąciły już monotonią
Więc od wczoraj
Obserwuję proces wzrostu kaktusa
Wsłuchuję się też
W śpiew kaloryferów
Myślę, że jutro zajmę się
Skubaniem paproszków ze swetra

Byleby tylko łatwiej było odegnać
Pukanie dochodzące zza drzwi

Inaczej mógłbym otworzyć je nieopatrznie
Bo chociaż wyrzuciłem klucze
Co chwilę znajduję gdzieś zapasowy komplet

[Antoni Leszczyc]

Podoba mi się pierwsza strofa, oddałeś ten nastrój senności i apatii totalnej. Pointa jednak czytelnika nie haczy i myślę, koniec końców, ż esię jej nawet można spodziewać. Może gdyby skrócić końcówke, się szok zrobi większy? Bo wiersz jest całkiem niezły, tylko szlifów mu trzeba parę.

Pozdrawiam, Antek

[Paweł Tutaj]

( a gdyby tak ka lo ryferów słuchać, kiedy pukanie ucichło już ?
to to by było istnienie, nie tylko na na pół pół gwizdka...
bo cóż jest ważniejsze niż
kaloryferów szum
i szelest ruchliwej ulicy
zza bezpiecznego okna
ja kiedyś nosiłem swój sweter, na kurtce dość dosyć obcisłej ( narciarska czy jakaś tam )
oaza to była... no ciasna
choć kawa herbata i
szmer

urodzić w kosmosie się
i mieszkać w ciele swym

chciałbym )


podoba mi się Twój wiersz. i zrozumienie Stachury (?) ironia lekkka. trzymanie się palcami, ale na moment przed... :) przepraszam za ew. nadinterpretację i prywatne dopowiedzenie, ale nie mogłem się powstrzymać :) pozdrawiam

[Misfit]

Uff, jak to ciężko wymyślić cokolwiek czego jeszcze nie było. Nawet o słuchaniu kaloryferów :)

[seweryna żuryńska]

lubię wiersze, które przemawiają obrazem i muzyką
twój jest taki właśnie wielobarwny
no i ma klimat
do pozazdroszczenia

pozdrawiam
seweryna

[Messalin_Nagietka]

jej - ominąłem czy co? sorka - piękny rzut na monotonię - na drżenie myśli i pukanie - może nie do drzwi do siebie samej w sobie odnalezionej

z pozdrówką i ukłonikiem MN