Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Los z niego drwi

Waldemar_Talar_Talar
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

gdzieś w zapomnieniu

odnalazł drzwi których

boi sie otworzyć bo 

los z niego drwi 

 

przecież za nimi 

może mieszkać 

smutek a nawet

bolące  łzy

 

a może coś lepszego

co ucieszy doda

wiary ulepszy 

kolejne dni

 

wiary w to że to co

go otacza to czysta

prawda a nie jakiś 

chory fałsz

 

musi zaryzykować 

bo inaczej będą

mu się śnić te

trudne drzwi

 

drzwi za którymi 

nie ma pewności 

że coś uczciwego

sie tli i  śni

 

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
1
Stary_Kredens

Stary_Kredens

Opublikowano
Opublikowano

gdzieś w  zapomnieniu -  ciekawe sformułowanie nawet inspirujące,  poza główną myślą zresztą trafną w tym wierszu , że trzeba podjąć ryzyko, najciekawsze bo jeśli to w  zapomnieniu tak jak w  ogóle może się coś dziać ? może w  podświadomości, ale to nie to -  do rozważenia

kredens pozdrawia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Rozprzestrzeń

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @andrew Bardzo dziękuję!    Nie kupisz dziecka w galerii jak obrazu z serii, Bo każde jest jedyne – Boży ślad w materii. Moje jest ze mnie zrodzone, z miłości do męża wykute, Niepowtarzalne, święte!     @huzarc To prawda, że nie chciałam udawać, że "wiem". Chciałam raczej zapytać – i w tym pytaniu odnaleźć jakąś cichą pewność. Może właśnie w tej pokorze wobec tajemnicy jest prawdziwa mądrość. Bardzo dziękuję!   @Migrena Dziękuję za te słowa – czytam je z wzruszeniem i pewnym zaskoczeniem, bo czasem nie wiem, dokąd mnie prowadzi pióro - dziękuję, że nazywasz to, co się wydarzyło. Wątpliwość jako najwyższa forma wiary. To paradoks, który noszę w sobie. Nie wierzę w pewniki, ale wierzę w pytania. Może to jedyna uczciwa postawa wobec tajemnicy. Co do tytułu – cieszę się, że rezonuje. Bardzo dziękuję za ten piękny komentarz. ps. Znowu mnie zawstydziłeś komplementami.    
    • Berenika97
      Bóg czerwieni

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @huzarc Niezwykły jest ten wiersz. Uderzyłeś brutalnością kontrastu między monumentalnością wojny a mikroskopijną pchłą na palcu. Ta obserwacja owada w obliczu śmierci jest genialna w swej prostocie i przerażająca w wymowie. Ale też obrazy - "żołnierza tulącego się do karabinu jak do kolebki" - jakiż to paradoks! Czy też kamienie stojące "jak szubienice wokół mej drogi" - pejzaż jako wyrok. Bardzo refleksyjny!    
    • Migrena
      Bóg czerwieni

      Przez Migrena · Opublikowano

      @huzarc intensywny, apokaliptyczny i egzystencjalny wiersz.   Prawdziwa tragedia egzystencjalna nie polega na samej śmierci, lecz na uświadomieniu sobie, że indywidualna ofiara i wielki Ból Człowieka ginie bez echa. Miażdżony przez żelazny walec historii, podczas gdy bezrefleksyjne, pierwotne życie triumfuje w brudnym detalu. Brawo !!!
    • viola arvensis
      Wypisałam się z jesieni

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Sylwester_Lasota powiadają, że nie da rady lecz ja jestem zgoła odmiennego zdania :)   Pozdrowienia słoneczne ślę.
    • Migrena
      Upojony jesienią

      Przez Migrena · Opublikowano

      @violetta sama takie smakołyki robisz ? daj trochę !!!!

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...