Nienasyceni

[Wędrowiec.1984]

Nienasyceni

 

Zbierają się pospiesznie na wystawnej uczcie;

Widzimy jak rozbłysków każda kość dotyka,

Próbując gorączkowo najeść się do syta

Nim ranny promień światła zdąży stać się jutrem.

 

Każdego dnia przychodzą by świętować hucznie

Lecz nigdy by z pokorą przejrzeć się w odbiciach,

Sumieniach porzuconych dla uniesień życia;

Bezpańskie błądzą cienie w gabinecie luster.

 

Do świeżych zarysowań wlewa się bezradność,

Co nigdy miejsc wrażliwych blizną nie zaślepi,

A serce popękane zacznie wreszcie słabnąć,

 

I wzniecać nieświadomie katów swych apetyt.

Rozbito gdzieś w pobliżu pełne łez zwierciadło,

By duszą znów nakarmić głodne wciąż szkielety.

 

--

Edytowane 2 Grudnia 2020 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Sonet klasa, ale u Ciebie to normalne:). Pozdrawiam

[ais]

Sonecik, jak ta lala

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Gość Franek K]

Widzę, że wracasz w dobrej, sonetowej formie :)

 

Pozdrawiam. FK.

[Wędrowiec.1984]

@Franek K, @ais  @Gathas, @Marek.zak1 Dziękuję. No, jakoś tam wracam, a przynajmniej staram się. 

[Gość Franek K]

Dobre sonety zawsze w cenie. Coraz mniej rymowanych tekstów :(

[Marek.zak1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Potwierdzam. M

[Moondog]

ależ to jest dobre