introwertyczny bazgroszyt

[Joachim Burbank]

nierozumne myśli galopują
jak stado ogierów
po stepie mojej samotności

pustynna tykwa
nie daje schronienia
przed palącym słońcem
 

nie mogę zasnąć
jak samotny ptak na dachu

zapłoń we mnie
iskro życia 
rozpal mnie 
daj energii i polotu 
pchnij do działania 
wyrwij z niebytu
zatańcz w mojej głowie
najdzikszy z układów

niech jeszcze coś pożytecznego
będzie z mojej obecności

[Johny]

@Joachim Burbank

 

Odtąd:

zapłoń we mnie
iskro życia 

 

Mi nie pasuje. Bo cały wiersz sugeruje, że PL aż płonie. Myśli galopują, palące słońce i te prośby pełne energii i wigoru to wszystko mi nie pasuje do kogoś kto chciałby by iskra życia dopiero w nim zapłonęła.

[Joachim Burbank]

@Johny dzięki za opinię.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - krytyczny wiersz ale znajduje w ni coś dla siebie.

                                                                                                 Pozd.

[Joachim Burbank]

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję.

 

@opal dzięki!

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Takie wołanie o życie z samego środka rozpaczy jest chyba  już decyzją.., a ona z kolei może zaprząc to "stado ogierów" i wyprowadzić na drogę spełniania się czy przeznaczenia... Poruszający wiersz. Serdecznie pozdrawiam :)

[Joachim Burbank]

@duszka ślicznie dziękuję i pozdrawiam!
 

@Dag bardzo dziękuję, miłego dzionka!
 

@Ruth Mallory dzięki!