Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Tło: wiersz ten napisałem 15 kwietnia 2019 roku, w dniu pożaru paryskiej katedry.

 

 

 

W wieczór bezchmurny wdarł się dym,
wrzeszczące płomienie trawiły ciszę,
a spokój zachował tylko jeden z nich,
siedząc w bezruchu, w ławce, w kaplicy.

 

Patrzył na ogień trawiący ołtarz,
na nadzieję płonącą niczym pochodnia,
cierpiał w milczeniu, siedząc samotnie
w gorzką wigilię Wielkiego Tygodnia.

 

Wtem wśród płomieni krzyż się wyłonił,
a wiatr ze wschodu wzmagał pożogę,
ta szła uparcie wprost w ludzkie serca,
w sercu największym zradzając trwogę.

 

Ogień prorokiem był naszych czasów,
ponurą wizją przyszłych pokoleń,
zwiastunem śmierci, głodu i klęski,
widmem potopu, zdrady i wojen.

 

Wstał w końcu smutny, podszedł do krzyża,
objął go czule, roniąc łzy z oczu,
gdyż niegdyś wydany w ręce oprawców,
teraz znowu musiał to poczuć.

 

Uklęknął, pod krzyżem padł na kolana,
przygniótł go ciężar obelg i ran.
Po tylu latach znów go skazali,
tym razem w płomieniach,
wraz z Notre-Dame.

Edytowane przez Kolorowooki (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

masz pomysł ale to uporządkuj np 5/5 lub 5/3 naprzemiennie z 5/5

człek czytając się potyka

i z przekazu wyszła lipa

 

np;

W bezchmurny wieczór wdarł się dym,
czerwień płomieni trawiła ciszę,
zachował spokój  jeden z nich,
siedząc w bezruchu, w ławce, w kaplicy.

 

Patrzył jak ogień ołtarz żarł
nadzieja płonie niczym pochodnia,
cierpiąc w milczeniu, siedząc trwał
dławiąc Wielkiego  gorycz Tygodnia.

 

Wtem wśród płomieni  widzi krzyż
a wiatr ze wschodu wzmaga pożogę,
chce
w ludzkie serca ostrzem wbić
niewyobrażalną bez granic trwog
ę.

 

To jest przykład pisany na szybko.

Zrób to dalej po swojemu stosując naprzemiennie rymy męskie lub bez tych rymów 5/5

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...