Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Z okazji Dnia Jeża przypomniał mi się wierszyk, którym debiutowałem na forum, a który przepadł później w odmętach...

 

 

Jeż coś smutny dziś od rana,

W bardzo kiepskim jest humorze.

Zgubił igłę w stogu siana

I odszukać jej nie może.

 

Trudno w stogu igłę znaleźć,

To wymaga dużo czasu .

Może się nie udać wcale,

Poszedł szukać więc do lasu.

 

W borze dużo igieł leży,

Co rusz nową więc znajduje,

Choć z osobna każdą mierzy,

To mu żadna nie pasuje.

 

Więc pociesza go jak umie

Drobiazgowy mało szczygieł:

- Cóż to jeden kolec w sumie?

Pięć tysięcy masz wszak igieł.

 

- Niby racja jeż się zgodził,

Lecz tej jednej mi brakuje.

Jakoś łyso bez niej chodzić,

Źle się bez tej igły czuję.

 

- Wyolbrzymiasz chyba wszystko,

Nie martw się tak szczegółami.

To detale przecież tylko,

Co nie mają wpływu na nic.

 

Taką radę dał mu na to

Druh serdeczny, mądry szczygieł:

- Pogódź się już z małą stratą,

Nie rób proszę z igły wideł!

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@dot.

 

Nie mam nic przeciwko :)

@beta_b

 

Dzięki Beta.

No dobrze jest mieć, zwłaszcza jak się dobrze rymuje :)

 

Żeby nie było... Nie proszę o żadne serduszka. Tak chciałem go przypomnieć, bo jest okazja. Wierszyk, o ile dobrze pamiętam, był chyba w warsztacie, a potem go usunąłem...

Opublikowano

Uroczy, a ja lubię bardzo jeże i boleję, ja są zabijane przez samochody w okolicy.  Na FB jest grupa "Lubię jeże" do której się zapisałem. 

To też jest podtekst filozoficzny, bo chce się często tego, czego się nie ma, choć wiele podobnych się ma. Pozdrawiam

Opublikowano

@Franek K Ja wcześniej nie czytałam, dziękuję za przypomnienie, bo wierszyk jest uśmiechający bardzo

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

/A na koniec do kompana,

nie wbijając szpilki, rzecze:
Szukasz igły w stogu siana.
Ciesz się, że masz igieł resztę.

 

...Jeszcze./ 

 

Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

@Franek K

 

Przyszedł do ogródka jeż;

zmierza wprost do miski kota. 

Kot - choć ma apetyt też - 

bardzo mile przyjął gościa. 

 

W pewnej odległości siadł, 

grzecznie jeża obserwując. 

Sam by już posiłek zjadł, 

lecz igiełki jeża kłują. 

 

 

 

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Autorzy: Michał Leszczyński plus AI.   Mgiełka   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć   Gdybyś potrafiła nas nauczyć lekkości pośród sił grawitacji ulecielibyśmy w przestrzeń nieba   Nie chcesz uczyć...   Przekonujesz otoczenie niezmiernie że na moczarach trzeba się unosić nie być, roztaczać się, nie pamiętać   My nie dorastamy...   Ciężkawe serca warto opłukiwać niczym dłonie w żeliwnej wannie z nas sztuka tylko Tobie się udaje   Wodzisz wzorem duszy...   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć   Przypominasz nam myśl ulotną co przypadkiem miała nie powstać niepewną chwilką przyszła i odeszła   Mówisz co nieistotne...   Jeśli zakochany wkrótce zapytam zabrzmię ciężkością niemiłosierną obawiam się własnej niezręczności   Pragnę Cię... ...nie spłoszyć...   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć
    • @ireneo 19 letni powstaniec nie był wojskiem skończył w tym roku 100 lat i warto przeczytać co dzisiaj powiedział.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - no tak - poprawiłem - dziękuje -                                                                          Pzdr.
    • @Migrena   Nie, to nie jest błąd, tylko: logika, niektórzy tak robią - celowo wprowadzają w błąd nieświadomych czytelników - pozwalają na to anonimowe nicki, a ci - którzy używają pełnej tożsamości - są bardzo inteligentni, wie pan może - co to jest rozdwojenie osobowości?   Łukasz Jasiński 
    • Jodła stuletnia rzekła do pąsowej róży: Ja przetrwałam śnieżyce, nawałnice, burze, Przetrwałam huragany i zimę stulecia, A twój powab zapachu, nektaru i kwiecia (Mówię to nie złośliwie, lecz ze szczerą troską) Nie przetrwa dwóch dni błota, wichru ni przymrozków. Cenne wprawdzie jest piękno, kolorów wspaniałość, Lecz liczy się naprawdę – solidność i trwałość. Słuchała tego róża, wzruszając płatkami. I odrzekła: Sąsiadko, mówiąc między nami To rozmaicie bywa w życiu naszym ziemskim, Niezbadane są bowiem wyroki niebieskie. I przyszła nawałnica, uderzył huragan, Z nieba spadł deszczu kocioł, gradu pełny sagan. Rankiem dnia następnego, róża oraz jodła, Które burza pospołu ku ziemi przygniotła, Leżały razem w strzępach, smutno i żałośnie, Tak to czasami bywa o karpackiej wiośnie, Ale przestrzec tu muszę zuchów oraz śmiałków, Że na całej planecie tak bywa – pyszałkom…
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...