Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

to czego w ogóle nie widać

Pan Ropuch
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pan Ropuch

Pan Ropuch

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

tylko nie pisz o czym już dobrze sam wiesz to nie kartkówka na wyrywki

napisz jakbyś siedział w najdalszym rzędzie a dostrzegł to czego w ogóle nie widać

 

 

krew pot i łzy jedyna reguła tego bajzlu jaki znasz

powinność oraz kanoniczne błogosławieństwo

zabawne jak dziecko co płacze podczas chrztu

zanurzeni i my od stóp do głów nabieramy sensu

 

mówisz łagodniejąc pogodniejąc odtaisz ducha

to po co ten trud zgiełk i życiowa zawierucha

 

cierpieniem jest już nie cierpieć wcale

snuć się jak obłok to nigdy nie poczuć

tarcia równie dobrze nie trzeba już śnić

i proprioreceptory powyrywać

 

nie proś o niecierpienie

proś o tyle ile jesteś w stanie unieść

znasz te igrzyska bez wygranych

są tylko ci co dotrwali do samego końca

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)
4
Pan Ropuch

Pan Ropuch

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@iwonaroma Dzięki za byczka ;) Poprawiłem! Fajnie, ze wpadłaś

 

@Marek.zak1 Pytanie o jakim zwycięstwie piszesz i jakie masz na myśli, bo jeśli na przykład weźmiemy cały żywot za wyścig czy zmaganie się to i tak na koniec czeka nas wszystkich to samo bez wyjątku. Śmierć jest najsprawiedliwsza. 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

 

Gość Radosław

Gość Radosław

Opublikowano
Opublikowano

Jest tu fraza, która trzyma przy  wierszu. " zanurzeni i my od stóp do głów nabieramy sensu"  - jest to piękny wers i czuję, że  jest w nim poezja. Nieco przejechał  się po mnie rym w części dwuwersowej. 

Osobiscie zrezygnowalbym z rymowania przy takiej refleksji.

 

Wiersz na dłuższy czas. 

 

Pozdrawiam. 

W sumie z tego dwuwersu rezygnuję  w swoim czytaniu. :) Pierwsza fraza nasuwa takie pytanie. A dalszy ciąg klei się  z tym co jest powyżej.  

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Łukasz Jasiński
      Pióro

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      "A mieć własne poglądy i mieć własne zdanie - to dwie różne sprawy."   Filozof Łukasz Jasiński 
    • Łukasz Jasiński
      In praeses elect

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      "I nigdy nie wierz ludziom, którzy żyją w wykreowanej rzeczywistości, wrzucają innych do jakiegoś worka politycznego, oceniają innych na podstawie plotek i wywierają zakulisową presję."   Filozof Łukasz Jasiński 
    • Marek.zak1
      Gorzków cz. V

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Jak zawsze ciekawa historia Twojej rodziny i małej ojczyzny. Nie rozumiem tego:  "pomiędzy chrześcijan a Rusi granice". Rus była chrześcijańska od 988 roku.  Pozdrawiam  
    • Migrena
      W cieniu Andów

      Przez Migrena · Opublikowano

      Zamykam za sobą Polskę. Zostawiam cię  w powietrzu – które pachniało tobą, zimą z twoich dłoni i kawą, którą piłaś, jakby każda filiżanka mia­ła w sobie sens życia. Cuzco – mówią, że tam serce świata. Ale moje zostało przy tobie, przy twoim łóżku, w tej małej przestrzeni między poduszkami, gdzie śmiałaś się, że chowasz sny. Tutaj lamy patrzą obojętnie. A ja patrzę w niebo i widzę twoją szyję – jak wtedy, gdy odwracałaś się niespiesznie, jakbyś wiedziała, że za chwilę cały świat się zatrzyma, bo ty spojrzysz. Piszę do ciebie listy myślami. Kartkami są ściany hostelu, atramentem – mój brak ciebie. Każdy dzień tu to jedno twoje imię, którego nie mówię głośno, żeby nie oszaleć. Cuzco jest piękne. Ale ty jesteś piękniejsza – i to nie jest fraza. To desperacja. To jak powiedzieć: „Niebo bez ciebie nie świeci, tylko  milczy światłem.” Wracam. Nie wiem kiedy. Ale wracam do ciebie – nie do kraju, nie do miasta. Do ust. Do szeptów o trzeciej nad ranem. Do tych spojrzeń, co mówiły wszystko, zanim zdążyłem zapytać. Czekaj. Albo nie czekaj – tylko żyj. A ja będę wracał w każdym śnie, aż naprawdę wrócę. I wtedy Cuzco będzie tylko nazwą, a ty – całym kontynentem, którego nigdy nie opuszczę. wiersz napisany kiedyś... dla kogoś.    
    • Alicja_Wysocka
      to też jest poezja

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Ciekawostka: Poezja smaku, kolorów, muzyki, zapachu - to określenie odnoszące się do zjawiska synestezji, w którym pobudzenie jednego zmysłu wywołuje doświadczenia w innym zmyśle. Dla synestetyków, muzyka może być postrzegana w kolorach, smaki mogą mieć zapach, a dźwięki mogą przybierać formy wizualne. Synestezja to nietypowy sposób odbierania świata, w którym zmysły się przenikają.      Stąd też blisko do określeń, upichciłeś, zagrałeś na emocjach, namalowałeś obraz słowny itp.                       

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...