Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Idę sobie sopocką plażą

myśli jak włosy z głowy wyłażą

lato się kończy nadchodzi wrzesień

może on w końcu sukces przyniesie

wyrwać pomoże fajną dziewczynę

z którą upojne chwile przeżyję

poczuję smaki kolorów tęczy

bo małżeństwo dziś mnie nie kręci

kocham kobiety kocham blues

geriatria jest tuż tuż

 

dobra muzyka piękna kobieta

co czuje bluesa żona niestety

tylko rodzina tylko tradycja

wszystko dla dzieci - to nasza przyszłość

a kiedyś było naprawdę pięknie

wszystko różowe ja najważniejszy

kochałem bardzo i dalej kocham

ale też chciałbym inaczej trochę

kocham ją dalej kocham blues

geriatria jest tuż tuż

 

podobno facet gdy się starzeje

to z brakiem włosów również głupieje

wydaje mu się że jest wciąż młody

i poszukuje nowej przygody

gdzie ma najłatwiej tylko w Sopocie

tam pięknych kobiet napotka krocie

tęczy spróbuje co rano znika

to nie kolory dla geriatryka

kochaj ją dalej kochaj blues

geriatrię weź na luz

Opublikowano (edytowane)

@Andrzej_Wojnowski Tłumy na monciaku oj tak. Mimo tej całej ferajny i niezliczonej liczby klubów i przybytków jedzeniowych można w tym wszystkim łyknąć trochę kultury, ale trzeba się już przy tym nieźle nagimnastykować. Co do muzyki kiedyś tam się wpadało na chyba najkrótsze randez-vous klubowe (w sensie odległości krokowej pomiędzy ;) atelier-spatif-sphinks. Teraz chyba tylko ta środkowa opcja weszła by tylko w grę, pierwszej już nie ma, a trzecia to już nie to samo. 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

Edytowane przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka , poza tym jednym twoim przewidywaniem odnośnie dalszego losu Agnieszki, którego nie podzielam, to bardzo się cieszę, że ciebie to moje opowiadanie tak wciągnęło. Takim moim marzeniem, a może strategicznym celem, jest, żeby jakaś dziewczyna napisała utwór, w którym to Agnieszka byłaby narratorką, a nie jej mąż Marek. W końcu Agnieszka doświadczyła pewnych zdarzeń, których nie doświadczył Marek, jej mąż. Na przykład co myślała sobie, kiedy zrezygnowała z odwoływania się od swojego wyroku. Albo jak to wyglądało, jak była przyjmowana do zakładu karnego, kiedy oddawała własną odzież i obuwie i zakładała więzienne ubranie i więzienne drewniaki. Bo, że Marka intryguje, jak te sprawy dokładnie wyglądały, to chyba widać po jego snach. Na przykład na końcu pierwszej części: "A kiedy spałem były sny. Na przykład, jak Agnieszka zdejmuje kolorową sukienkę i szpilki i zakłada zieloną więzienną spódnicę i drewniaki..." Albo sen Marka w drugiej części: "Tej nocy śniło mi się, że Agnieszka jest w więzieniu, ale jest we własnym ubraniu: niebieskich dżinsach i szarej bluzie od dresu. Tyle, że na bosych stopach ma te białe więzienne drewniaki, w których ją już widziałem na ostatnim widzeniu. Chodziła w nich tam i z powrotem głośno klekocząc, żeby je przymierzyć. Raz nawet tupnęła drewniakiem. Potem strażniczka zaprowadziła ją do jakiegoś pomieszczenia, gdzie moja żona usiadła za biurkiem i coś pisała na komputerze. " (15 akapit drugiej części). A więc z Agnieszką jako narratorką mogłoby być na prawdę ciekawie. Ale chyba byłoby lepiej, kiedy ta narracja Agnieszki zostałaby napisana po tym, jak ja ukończę całość z Markiem jako narratorem. No i taka dziewczyna by się musiała poczuć wystarczająco zainspirowana, żeby coś takiego napisać... :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • dziękuję :)
    • oo coś dla mnie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Zaskakujące zakończenie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...