Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Na niebie bezszelestnie jasne gwiazdy krzyczą

melodię że niedługo to wszystko się skończy

wiatr chmurami ze wschodu nieboskłon okrąży

i zostaną mi tylko rozmowy z księżycem

 

szukam wzrokiem tej jednej która mnie zrozumie

 co wysłucha marzenia nigdy niespełnione

do niej sygnał nadaję z wołaniem o pomoc

może w końcu on dotrze chociaż to jest trudne

 

bo powoli nadchodzi pani kolorowa

złotem liście maluje dojrzewa owoce

szronem kwiaty posrebrzy w trakcie długiej nocy

a po kilku miesiącach zrobi się deszczowa

 

potem biała nadejdzie a potem zielona

chciałbym bardzo ten stary kalendarz pokonać

chociaż wiem tak naprawdę on się już nie zmieni

ja też nie zamierzam

polubić jesieni

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Każda niezgoda z naturą, wewnetrznie boli... I wydaje mi sie, ze czuje ten ból w Twoim wierszu... A co do jesieni, to przekonałam się, że robi się piękniejsza, gdy się ją polubi  :) Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dużo książek zakłamuje prawdziwą historię. W wielu kwestiach średniowiecze wyprzedzało następne epoki.

Higiena, nauka, tolerancja itp.

Niestety historię piszą kolejne pokolenia.

 

Dzięki

Pozdrawiam

 

Przesyłam muzę - trochę późniejszą ale klimat jest:

 

@duszka

 

Jesień w sumie lubię, ale kocham lato.

 

Dziękuje i pozdrawiam

Opublikowano

A ja będę na przekór. Bardzo ją lubię, nawet w jej słotnych odmianach. Tak już mam. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Łukasz Jurczyk Świetnie prowadzisz też narrację historyczną - Filip II narzucił greckim polis (oprócz Sparty) pokój, a one utraciły niezależność i muszą wędrować na Persje. A wszystko w ramach Związku  . Piękna poetyka przy tym . Pozdrawiam 
    • @Waldemar_Talar_Talar Twój wiersz ma charakter uniwersalny - brzmi jak opowieść, która świadczy o tym, że  przeszedłeś przez życiowe lekcje i wiesz o czym piszesz. Pozdrawiam. :)  
    • @FaLcorN W sumie to dobra filozofia - czasem trzeba po prostu płynąć i nie walczyć z każdą falą. Takie podejście czasem naprawdę ratuje zdrowie psychiczne. Jest tylko jedno ale - ale co, jeśli ta fala prowadzi prosto na skały? Czasem warto wiedzieć, dokąd płyniemy. :)))
    • @tie-break Nie w każdym moim wierszu muszę podawać konkretne przykłady. Bo każdy z osobna tworzy historię, która jest spójna. W każdym takim wierszu podmiotem jest tzw. "Legatus mortis", istota demoniczna która jeszcze jako człowiek była powołana jedynie do cierpienia a nie życia. Jest to byt uwięziony między światami ludzi a demonów. Posłaniec śmierci i jej wierny piewca. I u mnie nie jest tak że wszystko jest bez sensu. Sensem jest umysł i jego potęga. Poznanie prawd i dociekanie do nich nawet jeśli miałoby to skończyć się obłędem lub zagładą. Uczucia są zbędne, liche i kłamliwe. To potęga rozumu ma spełniać rolę wręcz omnipotencką. Celem jest pojęcie bezsensu istnienia w ludzkim wymiarze czasu.  A zarazem zachowanie trwania myśli po wieczność. To trochę jak w modernistycznym pojmowaniu "nadczłowieka", lecz nie w wyższości klasy inteligenckiej(choć to też jest ważne). U mnie "nadczłowiekiem" jest ten który wie, że wszystko jest prochem, próżnią zawładniętą przez fatum od którego nie ma ucieczki. Ten który umie urządzić się jednak w tej pustce i trwać w niej aż do smutnego końca. Mając nadzieję na życie wieczne w postaci nie cielesnej czy duchowej a tryumfie myśli.
    • @Mitylene Bardzo dziękuję! Przepiękny komentarz, jestem nim zachwycona. Pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...