Rozstania

[pomaranczowy.kot]

na progu obcości stajemy wykuci

w kamienne postury

w długości milczenia konkurujemy

krępujemy gesty

zamykamy w czarnej skrzynce czułość

powoli stygniemy

utrwalamy się w obojętności 

z czasem milkniemy na zawsze

 

Edytowane 10 Sierpnia 2020 przez pomaranczowy.kot (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

Gdy milczą usta, wówczas dusza często ma w sobie mnóstwo słów, mnóstwo kipiących w nich znaczeń i emocji, które z różnych przyczyn nie są wypowiedziane.  Pozdrawiam.

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę, że przed tym dramatycznym procesem, który opisujesz i którego już nie da się powstrzymać, musiało wydarzyć się coś, co go wyzwoliło.., musiało dojść do zranienia relacji, zerwania więzi... Twój wiersz mnie bardzo poruszył. Pozdrawiam.

[iwonaroma]

Tak to mniej więcej wygląda- gdy nie ma przebaczenia.