Z ziarenek piasku

[Marianna_ Katarzyna]

Usiadł na skarpie, pod wielkim drzewem,

baldachim liści zesłał mu cień.

Patrzył na rzekę, co myślał - nie wiem.

I nie wiem nawet, czego tam strzegł.

 

Właśnie przed chwilą tam go ujrzałam;

był odwrócony tyłem, jak sen.

Czyżby przeżywał gorycz rozstania,

czy odpoczywał, kto to dziś wie?

 

Siedział tak sobie, niby ktoś znany,

choć był potrzebny, nie przybył tu...

A może tylko liczył barany;

czy ich wystarczy na noc, do snu?

 

Czy niespełnione nigdy marzenia

przelał w klepsydrze biegnący czas?

Nic się nie stało, dramatu nie ma,

wszakże... zostanie szumiący las.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 3 Grudnia 2023 przez M_arianna_ (wyświetl historię edycji)

[M.A.R.G.O.T]

@>Marianna< przepiękny wiersz. Pozdrawiam.

[Marianna_ Katarzyna]

@M.A.R.G.O.T

 

Dziękuję.

Wzajemnie pozdrawiam.

[ais]

Ostatania strofa robi robotę :)))

[Marianna_ Katarzyna]

@ais

 

Dzięki, trzeba sadzić drzewka, żeby kiedyś zaszumiało :)

 

 

 

Edytowane 2 Sierpnia 2020 przez >Marianna< (wyświetl historię edycji)

[Nata_Kruk]

Intrygujący tytuł i bardzo dobre 'wejście' w wiersz, dalej też interesująco wybrzmiewa.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Słowo.. nigdy.. niejako wszystko przekreśla, dałabym w to miejsce.. kiedyś.. co da nadzieję, że może kiedyś coś się spełni.

Pozdrawiam.

 

[Marianna_ Katarzyna]

@Nata_Kruk

 

Dzięki.

Pomyślę nad tym, czy może kiedyś...

Wzajemnie pozdrawiam.

[Czarek Płatak]

Rym i rytm wręcz zawodowe. Kapitalne trzeci i czwarty wers trzeciej strofy.

Czy siada się pod drzewem z widokiem po coś? Chyba tak, ot, po prostu. 

Miło było czytać. 

Pozdrawiam 

[Marek.zak1]

Przeoczyłem, a przecież cudny wiersz.  W tym lasem różnie bywa, bo wycinki straszne:(. Pozdrawiam