Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
z archiwum, rok 1946


cyklon B ył
przeszedł
był

połykam tabletkę
z wyciągiem krematoryjnym
na krześle ulubiona koszulka
z napisem Auschwitz
z Myszką Mickey w pasiaku
krochmalem nasączona
cuchnie ciałem cudnie

czasem wysadzam się
po za
jestem ponad
z nimi
jak B óg
Opublikowano

Niesamowity i przepiękny wiersz. Mówi o wszystkim, co tak naprawdę powinni czuć ludzie, choć zapomnienie o tej tragedii tak się szerzy. Ciche, chociaż głośne zakończenie... Nie mam słów. Uczczę Twój wiersz minutą ciszy.
Pozdrawiam bardzo serdecznie.

Opublikowano


Zgadzam sie z poprzedniczka

Ja sama czesto mam takie mysli..Przychodza niespodziewanie..Czasem niechce ich miech staram sie byc ponadtym, ale takie wiersze jak ten Adasiu pieknie mi o tym przypominaja..Bo nie mozna zapomniec..

I mimo tego ze wiersz jest brutalny ( jak wiekszosc twoich ostatnio) i takiej delikatnej kobietce jak ja bedzie sie snil po nocach, mimo to ciesze sie ze go przeczytalam

Najbardziej podoba mi sie zakonczenie..Rewelacyjne:)

Opublikowano

na krześle ulubiona koszulka
z napisem Auschwitz
z Myszką Mickey w pasiaku
krochmalem nasączona
cuchnie ciałem cudnie

a..ja nie...
bez względu na to..jak głęboko...tu wlazłam...

Opublikowano

Poprawię Ci, Adamie trochę współczynnik odpowiedzi/wyświetlenia smile.gif
Przypomniałeś mi moją wizytę w muzeum, mój niesmak i gorycz po wyjściu. "Jestem Polakiem i mam obowiązki polskie" - spełniłeś obowiązek, przynajmniej ten jeden, pamięci.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...