Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

"Mądry Polak po szkodzie,

A jeśli i prawda z tego zbodzie,

nową przypowieść sobie Polak wykupi,

że i przed szkodą i po szkodzie głupi"

Kochanowski (o ile dobrze pamiętam). 

Tak swoją drogą, w nawiązaniu... :)

 

W pewnym sensie zgadzam się z przesłaniem, istnieją wartości ludowe, które nie powstały bez powodu. Jednak zwracam również uwagę na fakt modernizacji społeczeństwa, efektu Cooka, globalizacji oraz nieograniczonego dostępu do informacji - to obecnie sprawia, że wszelaki empiryzm traci na wartości, bo doświadczenie, które zdobywali inni ludzie, odnosi się do świata, który poprzez turbulentną bitwę tez i antytez, przestał istnieć.

 

 

Pozdro!

 

Opublikowano (edytowane)

@Sekret  O, kurczaki, jaki komentarz xD Sikret, a Ty nie zagalopowała sję cjutek, hę?

Z Twojej wypowiedzi wynika, że wieś z mapy nam znika... Tylko nie to!

 

W całym swoim długim i nieskończonym życiu na prawdziwej wsi byłam trzy razy, niestety. Mój wieśniaczy empiryzm jest szalenie ubogi, nad czym ubolewam.

 

Modernizacja społeczeństwa... - współczesna wieś nie ma nic wspólnego z wsią sprzed stu, czy siedemdziesiąciu, osiemdziesięciu laty, o której napisałam.

Młodzi rolnicy i rolniczki, to osoby nierzadko wykształcone z tytułami mgr i to jest przede wszystkim podstawowa zmiana. Do tego dochodzi zapomoga z UE, która pozwola na rozwój ekonomiczny i społeczny.

Trochę zatarły się granice między miastem a wsią, ludzie korzystają z "dobrodziejstw" medialnych, które mają ogromny wpływ na czynnik ludzki.

Chociaż z tego, co wiem, są miejsca nieskalane nowoczesnością, do których gromadnie zjeżdżają turyści (szczególnie bez dzieci) poszukujący oazy błogiego spokoju.

Wieś wyeluowała i chyba dobrze, ale wiele osób pamiętających dawną wieś w skrytości serca za nią tęskni. Do tych osób należę i ja, chociaż nie wyobrażam sobie siedzenie w wygódce z telefonem, hahaha

 

Dziękuję za pasjonujący komentarz (zwalił mnie z nóg xD) i pozdrawiam serdecznie :)))

Aaaa, i dziękuję za serduszko :]

 

 

@Sylwester_Lasota Poprawiłam orta. Dziękuję i za komentarz i serduszko także :)))

Pozdrawiam serdecznie!

 

@iwonaroma Dziękuję za podobanie. Fotografia z sieci (óps).

Pozdrawiam serdecznie :)))

 

@Wiesława  @Natuskaa Dziękuję Wam za serduszka :)))

Pozdrawiam serdecznie!

Edytowane przez ais (wyświetl historię edycji)
  • 2 tygodnie później...
  • ais zablokował(a) ten utwór
  • ais odblokował(a) ten utwór

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski  O dziękuję Robert bardzo. Nie miał być smutny, a porównanie do ballady Mickiewicza- to dla mnie nobilitacja. Dziękuję @JWF dzięki
    • @Annna2 nie postrzegam tego smutno zawsze jest to przejście w nowe życie odkrycie czegoś nowego. Tekst czyta się świetnie, jak romantycznego mistrza, niesie i nic go nie zakłóca. W odbiorze mógłbym porównać do Świtezianki nie Aniu nie przesadzam. Stworzyłaś nastrój i klimat. Nie myślę o treści że ktoś kogoś zranił a właśnie o balladzie która poprzez zmysły przemyca cudowny tekst: „Z nią podeptam wysoką maciejkę, jak lew zaryczę, a dreszcze- jeszcze, jeszcze! Zdobędę góry raz po raz i wtóry, a potem pagórki słone zagrają świerszczem. Rozczarowałaś mnie moja żono jak zimne deszcze.”   Poezja to przecudowna!
    • wolność to smak na twojej plaży budzisz mnie jak rozbitka kaznodzieja zwija żagiel słowa wyłaniają się z fal na drugim brzegu nie słucha się poezji wiatr przedziera się przez niedokończony spis treści na pustych kartkach malujesz introwertyczne chmury pędzel trzepocze płetwą ego rozmazuje się na niebie dwa ciała oddychają poruszamy się we wspólnym wnętrzu podróż czasem jest przypadkowa
    • demon kusi obietnicą ulgi, a w istocie prowadzi ku zatracie... tak często bywa
    • tego roku w przysiołku zima była sroga pod butami szeleścił szron na polach gdzieniegdzie wystawały skiby zamarzniętej bryły kruki niespokojnie krążyły nad lasem czarnymi skrzydłami omiatając rozbudzone niebo sarny skryły się między rozłożystymi gałęziami świerku białe czapy szczelnie zakrywały delikatne igliwie Olga z łatwością zsunęła walonki czarne lepkie od brudu jeszcze latem uprosiła o kawałek filcu którym wyścielała środek przepastnego buta niegdyś jędrne uda dziś poorane zgrabiałymi palcami niejakiego Żeni czy Miszy kto by spamiętał intymność wokół nicość jak wykrawana cząstka ze świata mówią wejdź w siebie głębiej rozpoznaj wroga nazwij
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...