Między Oknem a Widokiem

[Dekaos Dondi]

za oknem

za oknem przemokniesz

wichura ciemność zamieć

chodniki uciśnione śladami butów

 

dla ciebie

przytulny pokój miejsce kochane

 

a jednak bierz go bierz

wyrzuć znad bezpiecznego parapetu

z krawędzi decyzji daj mu skrzydła

pofrunie nad miastem

 

kroplami oczy zrasza deszcz

szczęścia świdruje namiastkę

lecz nagle przestał

 

pióro skrwawione złamane

gdzie podziała się reszta

 

    

 

     ≈Świetliki≈

 

zamglone światła

ku niebu

krzyk zamarł w kajdanach ciszy

w powstałej przerwie

muzyka

budzi cichą poczwarkę

 

wierzy

że ktoś zechce usłyszeć

 

błękit sklepienia

horyzont

maluje podniebne sploty

tworzących się skrzydeł

ślady

tęsknot dawno zdeptanych

 

zespala

swym lotem motyl

 

kielichy z wiatru

wirują

samotnych klatek diamenty

kwiaty płatkami jednoczą

świetliki

chwil czasem zrodzonych

 

obrazem

w kryształ zaklętym

 

 

 

Edytowane 8 Lipca 2020 przez Dekaos Dondi (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

Lubie takie wirujące w powietrzu słowa, zaopatrzone w skrzydla...;)

[Dekaos Dondi]

@huzarc

Huzarc→Dzięki:)→Ja też:~))→Pozdrawiam:)

[Gość]

Bardzo na tak, warto wracać. :)