Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Gdy czarne drzwi obok

Waldemar_Talar_Talar
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano

nie sztuką zgubić młodość

gdy do jesieni tylko krok

zgubić wspomnienia gdy

obok czarne drzwi

 

nie sztuką iść prosto gdy

nie ma zakrętów  - być 

tylko sobą bo nie

ma lustra

 

nie sztuką jest kochać

gdy  miłość podała dłoń

umrzeć gdy trumna

szeroko otwarta

 

nie sztuką okłamywać

bo prawda daleko

coś sobie zaśpiewać

gdy harfa gra

 

nie sztuką zrobić sztuczkę

gdy kapelusz ma dwa dna

dogonić to co było

skoro coś warte

 

3
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam  i dziekuje życząc miłego dnia.

 

Witaj Czarku - miło cię widzieć  - dzieli za to i nie tylko..

                                                                                                   Pozd.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      przesadzam słowa

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @FaLcorNAaa, o rozmowę Ci chodzi. No wiesz, na temat wiersza, zawsze.  Nikogo nie obraziłam, mam nadzieję.
    • Berenika97
      Stopy

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Toyer To przejmujący wiersz o samotności po utracie bliskości. Obraz "czterech stóp jako dwójki przytulenia" jest piękny i przejmujący jednocześnie. Obraz utraty równowagi – "zabrakło nogi". To nie tylko metafora braku drugiego człowieka, ale dosłownie niemożność normalnego funkcjonowania bez tej drugiej połowy. Pozdrawiam.
    • Berenika97
      Do snu

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy To potężny, romantyczny w duchu wiersz o miłości silniejszej niż śmierć. Przypomina wielkie elegijne poematy romantyków – ma w sobie desperację Poego, coś z gotyckiej atmosfery, coś  może z Malczewskiego. Najbardziej porusza mnie ta bezsilność wobec nieuchronnego: "Z moich ramion Cię wyrwą". To fizyczny, cielesny protest przeciwko rozdzieleniu. "Czująca glina człowiecza" – piękne określenie tej bolesnej świadomości, która nie pozwala po prostu odejść razem. A zakończenie z tą niepewnością ("A może to tylko nadal dusza łka?") jest przejmujące. Sen przy kominku, złudzenie normalności, a potem powrót do mrugającej lampy i dogasania. "Dogasam" – to ostatnie słowo jest doskonałe. Nie "umieram" – "dogasam". Jak knot świecy, powoli, świadomie. To piękny wiersz.
    • Wakss
      Tułacz

      Przez Wakss · Opublikowano

      Tułał się po brukowanej ścieżce  pokrytej zgniłym jesiennym liściem który otula czerwoną rzekę    Z każdym krokiem cel był coraz bliżej czuł, że nie mógł już dalej uciekać   Widział wtulone w chłód pustostanów gromady wyblakłych narkomanów Wabiące go, wspomnieniami o niej Dali mu poplamione strzykawki    Schował je głęboko w szary płaszcz między szkło stłuczonych butelek Ranią go gdy patrzy w głąb siebie   Ostatnie kroki   Już widzi koniec   Piedestał i postrzępioną obręcz 
    • FaLcorN
      przesadzam słowa

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Proszę, ale ostrzeganie świadomego to tylko pretekst do rozmowy.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...