Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

spotkanie


Rekomendowane odpowiedzi

Jakiś czas temu czytałam artykuł mówiący o tym,

że aby pozbyć się toksycznego wstydu, jeśli nie dajemy rady się komuś zwierzyć,

to należy właśnie, w ramach terapii, odszukać siebie z przeszłości, okazać sobie współczucie,

przytulić tę własną, biedną istotkę. Twój wiersz mi o tym przypomniał.

Dzięki.

 

Pozdrawiam,

 

D.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

To zasugerowane zaburzenie czasoprzestrzeni w treści - wnika pięknie w paradoks autoreferencji, to znaczy jest to odnoszenie się czegokolwiek, dajmy na to jakiś obiektów w świadomości a nawet matematycznej geometrii trzech współrzędnych za pomocą których postrzegamy rzeczywistość do siebie, porównywanie czegoś ze sobą, szukanie związków ze sobą. Ten wiersz taki jest. Autoadolescencja (własne  podświadome odmłodzenie ) ma tu ewidentnie charakter retrospektywny odnoszący do przeszłości zapamiętanej) acz chyba nostalgiczny? (, ale dla mnie i tak pięknie zamknięta jest treść twojego utworu w tej matematycznej antylogiczności (w tym paradoksie). I to jest dla mnie clou. Nie wymagam nawet odpowiedzi, z czego wynika ta "zdezorientowana" relacja - spotkanie samej siebie, skoro jako autorka o tym nie informujesz, rozumiem że to sprawa osobista, Pozdrawiam.  

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Nikt tak dobrze nie zrozumie nas jak my sami :)

Dzięki i również pozdrawiam

 

 

 

Tomku :)

pozdrawiam i dzięki za zrozumienie 

 

 

 

:) dziękuję

 

 

@Marek.zak1 @Somalija  @Joachim Burbank   @Lahaj @Waldemar_Talar_Talar @Radosław  thx za serduszka :)

 

 

 

Ale muszę edytować i poprawić 'siebie siebie' bo mnie gryzie to powtórzenie  :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

O Panie, ależ to jest ładny i zgrabny wiersz.

 

Czytając od razu przyszła mi na myśl Analiza Transakcyjna Berne'a - Dziecko może i nawinie idzie za głosem serca i popełnia błędy, ale na koniec dnia może liczyć na Dorosłego, który ukoi wszystkie rozczarowania :).

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Stary_KredensBardzo delikatny temat, jednakże czytając strofy Twojego wiersza, przekonania w moim umyśle kiwały głową potwierdzająco. Ludzkości energia bardzo często, codziennie, wsiąka w nieznane, do końca niepoznane wybielanie, czytaj pranie mózgu, dla dobra jakiejś tam elity, która złamanym groszem nie rada się podzielić. Wciskanie kitu i bałachów dla szerokiego pospólstwa jest ogólnie rozpowszechnione na całej planecie. Modlitwą moją jest i cichym marzeniem, że przyjdzie ten dobry Bóg, który wyjdzie z gromady złych bożków i potężnym głosem oświadczy: DOŚĆ! 
    • @aff ja też nie lubię  tego rymu , ale miało być prosto Przepraszam , piszę teraz po długim czasie odpowiedź, ale czasem coś mi umyka, a to było niegrzeczne i niemiłe z mojej strony Pozdrawiam serdecznie 
    • @ViennaP Sumerowie, potem Biblia chrześcijańska, sporo filmów science fiction, a także wiele innych przekazów z całego świata, mówią o bogach, którzy odwiedzali ziemię, a Biblia nawet mówi, że stworzyli człowieka na swój obraz i podobieństwo. Ciekawy przekaz, nawet jeśli w formie fantastycznej. Pozdrawiam!

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Piszę do Ciebie, mój synku, Putinku. Wychowałam, jak umiałam. Wykarmiłam, urodziłam. I co miałam, to zrobiłam.   Mają mnie za potwora, A ja prawdopodobnie  Jestem już stara i głupia. Żadna chyba caryca.   Czy nie ciąży Ci nadmiar Powiedzmy, obowiązków? Ciepło masz na pewno, a i jeść ci dają. Czekam ciągle na wnuki, ale jestem pewna, Że już mam ich wiele. Cóż, że to bękarty?   Chciałabym, aby po wszystkim Czego, być może, dokonasz, Zapomniano o mnie.   I martwię się, mój drogi Putinie, Jeden Pop mówił, że kto mieczem wojuje, Ten od miecza ginie.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @KwiatuszekNapisałem niegdyś wiersz pod tytułem: "Cyfrowy świat."  - "Bajka w lesie" ożywiła wspomnienia. Pozdrawiam.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...