Wiersz o Tobie

[Faramir]

Odkładałem już długo pisanie o Tobie.
Alegorii szukałem. Treść, forma, co i jak?
Bezcelowe to było. Bo wspólnej rozmowy
metafory nie będzie ponad naszą przyjaźń.

[9 II 05]

[pan_ktotam]

dwa pierwsze wersy zwastowały jakieś rozbudowanie emocjonalne. skończyło się - jak dla mnie - średnio na jeżyka...
nawet więcej: na jerzyka...

a czemuż to? - a to temuż, że coś świtało moim zdaniem, ale nie-objawił Szanowny całości - albo to moja fantazyja ktotamowa tylko
anyway:

ja bym napisał tak:

"pisanie o Tobie"

długo odkładałem

metafory
treści
formy

nie
- - - napisałem


>>>>>>>>>>>>>>>>
ale to taka wersyja ktotamowa tylko... bez urazy rzecz jasna...

pozdr.
/k.

[Faramir]

Kontrast pomiędzy dwoma pierwszymi wersami, jak Pan dobrze określił, emocjonalnymi (czy też wręcz może poetyckimi?), a dwoma ostatnimi był zamierzony. Miał świadczyć o charakterze owej przyjaźni. Nie da się z tego wywnioskować owej więzi?

Pańska wersja interesującą jest (bo biała :) ), ale i nie w moim - także bez urazy! ;) - stylu (bo biała! :) ).
Za nic się nie urażam, a wręcz dziękuję za komentarz.
Pozdrawiam serdecznie, Jędrzej.

[Łucja]

Krótkie, treściwe i na temat. Więź da się wywnioskować. Wiersz zgoła niezły [ ;) ] zostal zapewne zainspirowany równą mu przyjaźnią. Niezwykle ciepły utwór.

[Faramir]

Dziękuję za komentarze!

Izo, masz rację, wiersz ten jest poetycko-pozapoetycki :) Zresztą, "pozapetyckość" utworu wynika poniekąd ze stosunku do poezji (głównie mojej :) ) przyjaciela :). Dzięki za tak miłą opinię!

Łucjo, miło, że da się odczytać (oby tylko tak jak sobie to zaplanowałem, nie inaczej ;) ) rodzaj więzi. Cieplutkie dzięki!

Pozdrawiam serdecznie, Jędrzej

[Mikołaj Tajchman]

Dziękuję.