Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

rymowanka rozczarowania

kinsv
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

kinsv

kinsv

Opublikowano
Opublikowano

Jak wszyscy miałam osiem lat.
Jak wszyscy (myślę) chciałam zmienić świat.

 

Dawałam bezdomnym dwa złote na bułki,
A oni szli potem w ciemne zaułki,
Nie poszłam, nie wiem, co tam robili,
Tata powiedział, że bułki przepili...

 

W szkole mówiło się o przyrodzie,
Plastik na ziemi, trucizna w wodzie,
Osobno kartony, osobno butelki...
Najbardziej śmieciły nauczycielki.

 

Spotkałam chłopca (myślałam - jak ja)
Wyglądał, jakby mógł zmienić świat.
Bez niego życie było chaosem,
Aż rozbił mi serce pięściami i głosem.

 

Usiadłam na ławce i zapłakałam,
Nie tak to sobie wyobrażałam.
Rozczarowana spojrzałam na świat,
Już przecież nie mam tych ośmiu lat,

 

A rzeczywistość wciąż boli jak dawniej,
Wciąż każdy pije, bije i kradnie,
Chcę to naprawić, lecz nie wiem jak,
Minęło już prawie dziesięć lat,

 

A zamiast lepiej, to robi się gorzej,
Człowiek z człowiekiem wytrzymać nie może,
Planeta umiera, tak samo artyści,
A wokół pełno jest nienawiści.

 

Dzielmy się dobrem, jeżeli je mamy,
Bo wszyscy powoli obumieramy,
I może nie naprawimy świata,
Ale możemy spróbować go łatać.
 

3

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      fizyka poezji

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @wierszyki Dziękuję za komentarz, choć chyba trochę inaczej to widzę :) "Obserwator" w wierszu to po prostu czytelnik — każdy, kto otwiera książkę i patrzy na słowa, dzięki czemu wiersz staje się sobą. Nie przemycam tu AI ani niczego ponadludzkiego, tylko mówię o tym, co dzieje się między poetą a czytelnikiem - że poezja istnieje w tej przestrzeni między nami, w tym "przeświecaniu" przez szczelinę. Zgadzam się, że poezja nie istnieje w oderwaniu od twórcy — ale też nie istnieje bez tego, kto czyta i w tym sensie jest "stanem kwantowym" - dopiero spotkanie sprawia, że się materializuje. Cieszę się, że wiersz był miły w czytaniu, nawet jeśli się nie zgadzamy :) Ale jako czytelnik masz obsolutne prawo interpretować wszystkie teksty tak, jak uważasz. I to jest też piękne w poezji.  Pozdrawiam serdecznie.  @Waldemar_Talar_TalarZgadzam się z tym. Bardzo dziękuję za czytanie i serdecznie pozdrawiam. :)
    • E.T.
      westchnienie

      Przez E.T. · Opublikowano

      @lena2_ Zgrabna miniaturka. Życzę sobie więcej takich słownych westchnień.
    • Alicja_Wysocka
      Portret kochanki

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @huzarc To wiersz z gatunku tych, które zostają i dotykają głębi 
    • acatiiia
      Konsystencja (09.11.2021)

      Przez acatiiia · Opublikowano

      @violetta małe firmy mają klimat bardziej domowy, sama teraz w takiej pracuję, inaczej się patrzy na człowieka  @Wiesław J.K. dokładnie, cicho i spokojnie :)) @Annna2 bardziej czuję się zmuszona, tak bym to nazywała  Dziękuję:))
    • Berenika97
      fizyka poezji

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @violetta Bardzo dziękuję! :) Energii jeszcze mi nie brakuje, ale na jak długo? Tego nikt nie wie! :) Pozdrawiam.  @andrewBardzo dziękuję za ten piękny wiersz. Za te krople deszczu w betonowym świecie.                     Serdecznie pozdrawiam.  @Amber  Bardzo dziękuję! Ale mnie zaskoczyłaś takim oryginalnym porównaniem. Czyli fizyka i poezja to dawni kochankowie, którzy udają, że się nie znają. Siedzą teraz przy osobnych stolikach, wymieniają spojrzenia ponad menu, a kelner podaje im danie główne - kwanty z metaforą. :) @Annna2 Serdecznie dziękuję! Pozdrawiam.  @viola arvensis Dziękuję za te słowa — rumieniąc się i to bardzo. Jeszcze raz  dziękuję i pozdrawiam.  @m1234Bardzo dziekuję! Świetnie, że  ta restauracyjna scena nabrała własnego życia! Lubię ten obraz -  nieszczęsny bohater za ścianą z książkami, zegarek nadający s.o.s., a czas stoi w miejscu jak kelner z menu czekający na zamówienie.  Może właśnie tak działa poezja i fizyka razem- jedna mówi "uciekaj", druga "zostań i oblicz", a Ty siedzisz między nimi i zastanawiasz się, kto zapłaci za deser. :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...