Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

W sumie, to nie za bardzo zrozumiałam intencję w tym wierszu. 
No i  można byłoby się pokusić o zamianę chociaż jednych skrzydeł na jakiś synonim, bo w takim wydaniu jest trochę bez polotu :)

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ten wers sugeruje, że tylko czasami widzi niebo, co jest nieprawdą.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Intencja jest chyba zbyt oczywista, żeby ją tłumaczyć.

 

A demon i anioł są prawdą? Wszystko jest kwestią niewiary. W

A wiersze nie zawsze idą w parze z nauką. Dziękuję za komentarz.

Pozdrawiam.

Opublikowano

@Annie  Ale że jak nie ma? Jest! Trzeba tylko odlepić słowa od ekranu i tam właśnie ukryta jest głęboka głębia gołębia tzn wrony  :]

hahaha

Czytałam, że napisałaś iż ptaszek to nie wrona, ale one takie podobne i wrona, gawrona, kawka, kruczek, a wpisałam do google wrona, i myślałam, że to łona xD

Pozdrawiam!

 

@jan_komułzykant Wiesz, wierszydełko ma już swoje emeryckie lata, to może nie lata jak łopata, ale jakoś takoś sie wznosi ku letkiemu wzniesieniu, hahaha

Dziękuję za serduszko! Pozdrawiam!

 

@beta_b Dziękuję za serduszko! Pozdrawiam!

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano (edytowane)

Jeśli mi wolno.

Unikam takich form jak „co”, „gdy”, „lecz” itp.

 

Popatrz jak by to wyglądało bez tych elementów:

 

skrzydła mi dałeś Panie
skrzydła nieanielskie
jakże mi latać do Nieba

skrzydła dałeś diabelskie
nie Człowiek
nie Demon
nie Anioł
jam wrona
w skrzydłach wiatr czuję
ptakiem czarnym jak smoła
niebo z dołu widuje

 

dałeś mi Panie skrzydła
po co - sama już nie wiem
może jednakże chciałeś
bym była blisko ciebie

 

I jak to wygląda, jest do zaakceptowania?

 

Pozdrowienia z najcieplejszych słów :-)

 

Polman

 

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Polman  Uprzejmie dziękuję za spojrzenie na wierszyk i przedstawienie swojej, bardzo oryginalnej formy. Ale ja chyba nie mogę żyć bez zaimków i spójników!

Czy mogę? Kurczę, jakby chodzić na golasa po Nowym Świecie przed pandemią ;)

Dla mnie to zupełna nowość! I przyznam, że mi jest mi strasznie dziwnie, jednakże pragnę uprzejmie poinformować, że spróbuję oswoić się i przyzwyczaić oko i mózg do tej formy.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję i wzajemności mnóstwo!!!

:)))

 

Gość Franek K
Opublikowano

Z ornitologicznego punktu widzenia, to wrona jest jednak mało czarna w porównaniu z krukiem, gawronem czy czarnowronem. Jest w zasadzie szaro (siwo) - czarna. Ale czy w poezji ma to w sumie jakieś znaczenie?

Opublikowano

Dzień  dobry,

 

ależ  tu 'świątecznie'...

 

Tekst  bardzo  mi się  podoba.

Dla  mnie  najprostsze  słowa  mogą  być  najwspanialszą  poezją - gdy  ję czuję.

Tak  jest  tutaj.

Troche  jestem  pod  wpływem słów Mistrza  "...lubię  wrony..."

 

Pozdrawiam serdecznie i życzę  udanych  dni  nowego  tygodnia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • wiesz... czasami płaczę,  pomaga nie zawsze,  a wystarczająco często,  by żyć dalej    gdy z brzegu występuje rzeka,  przemierza pagórki policzków,  niespiesznie dolinę ust przecina -  w niej słone niby paluszki łzy,  człowiecze i szczere jak uśmiech dziecka   wiesz... czasami płaczę     
    • @Migrena Schultz wiele nie stworzył pewnie nic ważniejszego ponad to o czym wspomniałeś ale wpisuje się w mój model pojmowania twórczości; porównuje się go do modernistycznego ekspresjonizmu Franza Kafki i przypisuje z surrealizmem, kreacjonizmem, psychoanalizą (Freuda i Junga). Właściwie po obejrzeniu spk haasa wszedłem na nową drogę postrzegania sztuki i zatrzymałem się w tym kręgu. Potem był Witkacy potem Beksiński ale Schultz był pierwszy. Jak każdy młody człowiek szukałem inspiracji pisałem malowałem nużyłem się w sztuce i ze sztuką stąd studia na kierunku fotograficzno filmowym. Dopiero rzeczywistość mnie wyprostowała i rzuciła na deski biznesu. Czy żałuję chyba nie choć moi koledzy zrobili kariery artystyczne czas pokazał iż nie byłem na tyle zdolny w żadnej dziedzinie aby się wybić. Natomiast bez sztuki nie potrafię żyć. Żyję z nią i nią. Jeśliby się pokazały jakieś rysunki Schultza to teraz byłyby warte od kilkudziesięciu do kilkuset tysięcy złotych. Dużo ich nie pozostało a te co są to w muzeach w Warszawie i Krakowie. Swoje umiłowanie i pasję do Witkacego zawarłem w wierszu jemu poświęconemu Witkacy moje szaleństwo. Nawet go tutaj zamieściłem ale tylko dwie części bo nikt nie czytał. Ale się rozpisałem i w dodatku nie na temat.
    • Za sylwestra :))), bo cytat na wstępie zdecydowanie za dłuuuuuuuuuuugi, co zniechęca. Pozdrawiam :)
    • gdzie strumyk płynie z wolna rozsiewa zioła maj stokrotka rosła polna a nad nią szumiał gaj w tym gaju tak ponuro że coś przeraża mnie ptaszęta za wysoko a mnie samotnej źle Mezony ...piony ...neutrony... srebrzysty szlak Drogi Mlecznej a na nim lśnią tachiony zagadki Ramzesa wiecznej Astat. Bizmut. Tal. już sylwester się zbliża ubiorę zimowy szal oliwa - sprawiedliwa! szampana czas już wypić stokrotki w gaju liczyć!
    • @wierszyki Chłopcy to raczej w trampkach... chodzi mi o lekcje WF.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...