Bolesne wspomnienie

[Wiesława]

Jestem jednym z miliardów puzzli wszechświata.

Myśl taką przywołało, wspomnienie śmierci brata.

Odszedł nagle nasz aniołek, taki jeszcze malutki,

w zimną grudniową noc, pogrzeb był skromniutki.

 

Bieda była ogromna, a tu jeszcze dramat, jakże wielki,

po nim został smutek w sercu, puste po mleku butelki.

Czasem wrażenie, że jego śmiech z daleka słyszymy,

ale to tylko w wyobraźni, z tęsknoty dźwięki tworzymy.

 

Przez te kilka miesięcy życia, brat nie wiele tutaj poznał,

także wielu emocji, pięknych wzruszeń nigdy nie doznał.

Na samym prawie starcie mu tą szansę w szpitalu odebrali,

błędem swym lekarze, przysięgi Hipokratesa nie dotrzymali.