Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Gdyby było prawdą

To co mówię i piszę

Gdyby było łatwo

Ukazać swoje prawdziwe oblicze

Dawno już wiedziałbyś

Co naprawdę myślę.

 

Widzę serce pełne miłości

Nie czuję jednak pewności

Że jest ono dla mnie.

Nie rań bezmyślnie

Choć tylko to jest w stanie przerwać ciszę

Tą ciężką, która zjawia się

Gdy tylko o niej pomyślę.

 

Zostań przy mnie,

Nawet jeśli ma to znaczyć jedynie

Dziękuję, przepraszam, nie czuję.

W zamian ja dam ci zranione serce

Poszarpane i zdeptane

Słowami raniącymi bardziej niż czyny

Ponieważ co bardziej boli,

Złamany palec u dłoni

Czy twe przyjacielskie skłonności

Wywołujące we mnie wiele złości?

 

Nie odważę się

Powiedzieć prawdy

Powiedzieć co myślę

Powiedzieć co czuję.

Jedynie w wersach ukryję

W sposób bardzo tajny

By ukoić choć trochę bolące rany

Kochanie ciebie naiwne.

Edytowane przez Menela (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Naram-sin   Analizuj każdą kroplę, przelicz prądy, klasyfikuj przenikanie światła – a ja nadal będę unosic się nad oceanem. Twoja teoria nigdy nie nauczy cię smaku wody.   I to jest różnica między nami. Nawet nie między nami. Między analitykami słowa a poetami. @Naram-sin Ty jesteś zimny analityk słowa. Dobry analityk. Ale poezja to duch. Słowa ponad słowami.
    • Waldkowi - za inspirację   Szczęścia się nie da zmierzyć lub zważyć, złapać do klatki, zachomikować. Ma coś wspólnego z tym o czym marzysz zły kombinujesz - boli cię głowa!   A w żadnym sklepie jego nie kupisz, chociaż ten towar zwą twoim szczęściem. Nie daj się nabrać i nie bądź głupi, wyrzuć oszustów i pomyśl jeszcze.   Bo w tym temacie brak wszelkich wskazań, żadnych instrukcji też nikt ci nie dał. Nie wpadaj w rozpacz, to nie jest dramat, dostałeś rozum – myśl, gdy potrzeba!   „Każdy kowalem własnego szczęścia” a z możliwości i upodobań, sam je zbuduje jak mu potrzeba, by być spełnionym w czynach i słowach.   Dla jednych szczęście, to świat przemierzyć, dla innych -  żona, dzieci, rodzina. „Każdy swe szczęście swą miarą mierzy, każdego szczęście ma inny wymiar”
    • Ale czym jest ocean? Ty z kolei ignorujesz jego złożoność: wodę, rzeźbę dna, żyjące w nim zwierzęta i rośliny i różnorakie procesy zachodzące między tymi elementami, a to wszystko wchodzi w zakres znaczenia słowa 'ocean' i w wierszu pełni jakąś funkcję. W zależności od relacji z innymi jego komponentami. Wolisz skupić się tak naprawdę na sobie i swojej fragmentarycznej, emocjonalnej percepcji. Ja wolę jednak patrzeć na krople wody, bo każda jest inna, nawet w oceanie. 
    • @Naram-sin Nie bardzo tak jest. Redukować poezję do systemu zjawisk, ignorując magię i intuicję, to trochę tak, jakby opisywać ocean, licząc tylko krople. Jarzysz ? @Naram-sin Już kiedyś dyskutowaliśmy o tym. Pod moim wierszem.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Ale właśnie na tym polega - w dużym uproszczeniu - poetyckość. Każda metafora w wierszu jest zjawiskiem, które z innymi tworzy jakiś system. Mnie interesuje natura zjawiska i struktura tego systemu. Intuicyjny odbiór faktycznie, ma dla mnie znaczenie trzeciorzędne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...