Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przykryłam stół obrusem – tęsknotą
Rozstawiłam talerze
Otworzyłam butelkę wina – pożądania
Napełniłam nimi kieliszki
Zapaliłam świece – drogowskazy

Usiadłam przy stole
Poczułam głód
Jestem głodna - Ciebie

Opublikowano

Ja bym jakoś inaczej spróbował skojarzyć wino i świece, bo to porządanie i drogowsak brzmią trochę oklepanie... Rażą i nadgryzają klimat wiersza, a szkoda by było bo całkiem sympatyczny... Przynajmniej w moim odczuciu. Empatia!

Opublikowano

Ale "kuchenny wiersz" ;)
Z jednej strony fajnie że jest w swoich klimatach konsekwentny, ale z drugiej jest przez to monotonnie...
Wydaje mi się to za oczywiste. Niektóre zwroty za banalne (tęsknota, pożądanie) można by soę pokusić o opisanie tego w bardziej zaowalowany sposób.
Wiersz mnie nie urzekł. Nie ma w nim niestety nic wyjątkowego.
Pozdrawiam, Jędrzej

Opublikowano

dziękuję bardzo za uwagi - niestety iwersze są nie tylko dla znawców i krytyków, ale także dla " zwykłych" czytelników, którzy po prostu chcą wiedzieć o czym się piszę. Nie każdy ma ochotę i siły rozbierać wiersz z woalki.
Nic na to nie poradzę że uczucia są banalne, to kwestia tysiącletniej tradycji.

Opublikowano

Zupelnie sie nie zgadzam że wiersz jest monotonny, a co do oklepanych zwrotów hmmm
W prostych słowach jest często więcej poezji niż w na siłę wydumanych strofach.Poezja służy do wyrażania uczuć a nie do ich skrywania, to nie maszyna szyfrująca. O czym młodzi poeci chyba zbyt często zapominają.Zakończenie być może proste, a jednak bardzo ładne i powiedziałabym elektryzujące. Pozdrawiam :)

















































p

Opublikowano

To i ja dodam coś od siebie. Czytałam ostatnio kilka wierszy Wisławy Szymborskiej. One są tak cudownie banalne i proste. Takie życiowe. Teraz panuje moda na coś innego, ale to chyba nie znaczy, że musimy się jej bezwzględnie podporządkować. I nie chodzi również o to, abyśmy się całkowicie buntowali przeciw nowym trendom. Wiersz bardzo mi się podoba. Na pewno tu wrócę. Pozdrawiam :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • To miło mi niezmiernie :)  Dziękuję :)   Pozdrawiam i składam najlepsze noworoczne życzenia :)   @Radosław   Tobie również!    Serdeczności :)   Deo  
    • @violetta  Viola masz piękny kolor ścian w mieszkaniu, i miniatura przednia. Pozdrawiam.
    • Zatracenie    Spełnienie    Uwielbienie    Czyste sumienie    A na nowy rok?   Tylko jedno marzenie    O miłości, która góry przenosi   I daje wiatr w żagle...    
    • Prowadzisz mnie gładko przez rozświetlone miasto. Ty i ja na tylnym siedzeniu w szampańskiej czerwieni zlizuję brokat z twoich ust. Dzisiaj tankujemy do pełna.!  Wyczuwam podniecającą nieśmiałość, oddaję kluczyki  dwa tysiące porywających koni pod maską.   Na drodze dwadzieścia sześć, prosto przed siebie.!      ;)    Szczęśliwego Nowego Roku.!                 
    • Jeden po drugim rwę płatki stokrotki. Zdaje mi się, że sama nic nie powiesz. Trzeci po czwartym rwę stokrotki płatki. Zza horyzontu wyjawia się człowiek, Wygląda tak obco jak ja - ujadam. On zaś przemawia moim, ludzkim głosem. Rysuje się w jego słowach obawa. Zakładam opaskę na śpiące oczy.   Stokrotki płatki spadają na ziemię Coraz to wolniej, im bliżej do końca. Ta rozjeżdża się w nogach - kuleje, Rozchwiana iskrami mdlejącego słońca. I o wszystkim chce mi się zapominać. Nie jestem pewny czy cię oskarżyłem, (siódmy po ósmym płat stokrotki zrywam), Czy chwilę temu nazwałem cię kurwą.   Stanąłem z kwiatem obdartym ze skóry Przed miejscem, które leżało odłogiem. Nic nie znaczy jego sąd ostateczny. Liczyć skończyłem w procesu połowie. Zjednoczył się z nim w swoim obszarpaństwie. Zaczął wtem tłuc w mojej klatce piersiowej. Zapytałem go - jak zabić Goliata? Odrzekł, że nic się nigdy nie wyjaśni.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...