Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Co do przekazu, dyskutować nie będę, ludzie różnie mają, wiem po sobie..Co do formy - pokazowa układanka, szacun, ze słów przekładanka. Tylko odwrocilabym kolejność - i mnie dobij, jako konsekwencję rytmu w wierszu. bb

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Polecam się zapoznać z historią Stanisławy Umińskiej, przedwojennej aktorki, która zabiła swojego męża z mił/lit/ości. Niesamowita historia.

Opublikowano

@Czarek Płatak

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

spontanicznosc przechodzi te cholerne okresy suszy, na szczescie mamy wieksze mozliwosci niz

przyroda, zeby znow moc plynac dzikim nurtem rzeki. 

Na tym sie skupilam, chociaz rozwiniecie litosci w Twoim wierszu tez mnie korci.

Obierasz swiat z grubej skory, a z taka lekkoscia go opisujesz. Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zawsze był. Pewnie niestety zawsze też będzie. Kiedyś, gdzieś czytałem, że człowiek w obliczu zagrożenia życia przestaje myśleć o innych problemach. Tym samym mniej wówczas samobójstw. 

Ale tam, spokojnego weekendu i dziękuję za odwiedzony. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I ja nie skakałbym z radości :) 

Choć życzyłbym wszystkim, by by było jak najprostszym miłość jest jednak często dosyć złożonym uczuciem. 

A swoją drogą 'miłosierdzie' to m.in synonim litości tak samo 'zmiłowanie', oba wyrazy wychodzą ze słowa 'miłość', oba oznaczają dobroć i współczucia komuś okazywane. Czy nie okazuje się ich najbliższej osobie? Szczególnie kiedy ta najbardziej tego potrzebuje. 

Takie rozmyślania :) 

Z pozdrowieniem 

 

 

Opublikowano

Czarku masz rację miłość jest niezwykle złożonym uczuciem 

Sklejonym z wielu porywów serca, westchnień i pragnień ale też strachów, leków i niepokojów 

Wiersz super :-) pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    •    siedzę na skraju łóżka w pokoju, dogasa słońce razem z dniem. Gdzieś w tle muzykę gra radio. Powoli mrok odbiera to co dał dzień. Ona jest jeszcze w łazience.

      Szmer jednostajnego opadu wody z prysznica odbijającego się od ciała jest delikatnie dla mnie słyszalny, wiercę się, opierając dłonie o materac. Kęcę głową od lewej do prawej i odwrotnie. Jestem niespokojny. Mój nocny strój już trochę przyciasny. Muzyka jest teraz spokojna ale mnie nie uspokaja, można jednak zachwycić się jej dźwiękiem.Zaczynam rozmowę z samym sobą  -oczywiście w myślach , nie jest łatwo rozmawiać z soba samym. Nie mogę zanegować swoich słów czy myśli ale nie mogę zgadzać się z każda z nich. 

           Zawsze dostrzegałem subtelną różnicę po miedzy tym co lubię a tym co od niej dostaje? Tak, zawsze czekam to pewne! To frustrujące. Nerwowo odpalam papierosa : 

      - Ona nie lubi gdy palę(ja to lubię).

      - myślę, chyba wszystko jest idealnie okno otwarte, pościel wyprasowana , kwiaty w wazonach kurz starty.

      - I tak się znowu dziś nie uda. 

      - myślę dlaczego jak znowu będzie wymówka?

          Kładę sie na łóżku w poprzek bez poduszki pod głową ręce wyciągam za siebie łydki i stopy opadły w dól poza łóżko, stopy lekko muskają podłogi.

      Postanowiłem nie rozmawiać z soba więcej w tej chwili zatapiam się w muzyce.

      Oczy przymykam muzyka usypia mnie powoli zaczynam oddychać głębiej , jest mi błogo prawie zasnąłem.

      Prawie robi różnicę bo miedzy snem a jawą drzwi łazienki otwarły się.

         wchodzi Ona i od razu wali do mnie :

      -Dlaczego leżysz na kołdrze!

      -Zapomnij o rozmowie nie zauważasz jak cham ważnych spraw a chcesz rozmawiać o Nas? 

      -Nas nie ma właśnie dlatego , ze leżysz na kołdrze nie masz zasad , w twoim życiu nie ma porządku.

      I zaczyna ciągnąć dalej już beznamiętnie:

      - chcę obejrzeć film podaj laptop.

      Podje jej laptop, ona do mnie:

      -idź , spać do salonu!

      - Chce odpocząć i zasnąć.

      Odpowiadam:

      -dobrze, spokojnej nocy.

      Macha zdegustowana na mnie ,żeby wyszedł szybciej jej spojrzenie wskazuje , że nie ma tu miejsca dla mnie.

      Ja dolewam oliwy do ognia:

      - przydam się jak trzeba będzie przenieść coś ciężkiego...

      Tym sposobem zasypiam sam w salonie- o ile , można przez trzy godziny próbować spać ,wiercąc się i myśląc.I tak padłem dopiero krotko przed gdzieś ? Godzina demonów!

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...