Ars poetica (bonus)

[Tomasz Kucina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

graphics CC0

 

bonus 

 

poezja to mała kolejowa stacja,
wysiadasz na niej nagle, w nieprzewidzianych sytuacjach…

 

więc rejwach, rozglądasz się wokoło
i pytasz: gdzie ja jestem? ocierasz przepocone czoło
twój topos dudni w ciele kombinatu,
to serce plus powietrze, symfonia aparatur

 

poezja niczym suport, sprzężona z duchem maszyna
raz się napręża raz się ugina
łuk w sarkoplazmie mięśnia
do kształtów do punktów odniesienia – jak zwinna ekworyna
wiersz się do tkanek z rymem przemieszcza

 

innym ci razem fikcję dopieszczasz
niby we fraku w stroju galowym
buzujesz bąbelkami w głowie
bo co trwa w słowie to się gotuje
jesteś wulkanem – drażnisz naturę

 

a na tym party taki czad
wszystko co zimne za pan brat

 

stoi na stole szampan markowy,
przepyszny – mocno zamrożony,
nagle wystrzelasz z korkiem w górę
w porozwieszane kotyliony

 

z muzami taki bal,
gdy ich zabraknie odczuwasz żal, i odlatują z światła lampiony
gdzieś w siną bezduszną dal,
poezja antrakt ma, i nic nie cieszy, nie ma tła

 

a już po balu jak kochanka
gdy kusisz lekko zamroczony
zarzuca nogi we firankach
na twoje zgięte w gryf pagony
bo słowo lotne, zwiewne…
tak oddziałuje na królewny

 

liryczność płynie w żyłach,
umila lot motyla, ubrana chyba u Versace?,
pod drgnieniem skrzydeł piersi obnaża,
nogi się plączą w rytmie cha cha

 

to kęs zakotwiczony w kruchym jabłku
w śnie aromatów soczyście owocowych
spragnionych ust szum w tataraku,
w posmaku cierpko-turkusowym,

 

poezja wrasta w kosmos
i tka jak dywan życie w krosnach
do galaktyki papirusowej,
żel gwiazd zasklepia lepkie zmysły
zdziczała transgeniczna róża
się w jakiś kąt za weną wciska
podstępna despotyczna burza
wyje jak pies i gromy ciska

 

tu w antresolach psich ogrodów
setery niosą w pyskach kwiaty,
i wyścielają ci pod stopą czuły łagodny rym włochaty,
szyfry poezji żyją w obłoku
są rozprószone na ozonie
pyłkiem paproszkiem w Arizonie
rozanielonej macierzanki
pachną bez przerwy i plotą wianki,
wtedy poeta wersy układa – do swej od serca wybranki

 

lecz lepiej się wyszumieć, poety żadna nie zrozumie
—

poezja to mała kolejowa stacja,
wysiadasz na niej nagle, w nieprzewidzianych sytuacjach…

 

więc rejwach, rozglądasz się wokoło
i pytasz: gdzie ja jestem? ocierasz przepocone czoło
twój topos dudni w ciele kombinatu,
to serce plus powietrze, symfonia aparatur

 

poezja niczym suport, sprzężona z duchem maszyna
raz się napręża raz się ugina
łuk w sarkoplazmie mięśnia
do kształtów do punktów odniesienia – jak zwinna ekworyna
wiersz się do tkanek z rymem przemieszcza

 

innym ci razem fikcję dopieszczasz
niby we fraku w stroju galowym
buzujesz bąbelkami w głowie
bo co trwa w słowie to się gotuje
jesteś wulkanem – drażnisz naturę

 

a na tym party taki czad
wszystko co zimne za pan brat

 

stoi na stole szampan markowy,
przepyszny – mocno zamrożony,
nagle wystrzelasz z korkiem w górę
w porozwieszane kotyliony

 

z muzami taki bal,
gdy ich zabraknie odczuwasz żal, i odlatują z światła lampiony
gdzieś w siną bezduszną dal,
poezja antrakt ma, i nic nie cieszy, nie ma tła

 

a już po balu jak kochanka
gdy kusisz lekko zamroczony
zarzuca nogi we firankach
na twoje zgięte w gryf pagony
bo słowo lotne, zwiewne…
tak oddziałuje na królewny

 

liryczność płynie w żyłach,
umila lot motyla, ubrana chyba u Versace?,
pod drgnieniem skrzydeł piersi obnaża,
nogi się plączą w rytmie cha cha

 

to kęs zakotwiczony w kruchym jabłku
w śnie aromatów soczyście owocowych
spragnionych ust szum w tataraku,
w posmaku cierpko-turkusowym,

 

poezja wrasta w kosmos
i tka jak dywan życie w krosnach
do galaktyki papirusowej,
żel gwiazd zasklepia lepkie zmysły
zdziczała transgeniczna róża
się w jakiś kąt za weną wciska
podstępna despotyczna burza
wyje jak pies i gromy ciska

 

tu w antresolach psich ogrodów
setery niosą w pyskach kwiaty,
i wyścielają ci pod stopą czuły łagodny rym włochaty,
szyfry poezji żyją w obłoku
są rozprószone na ozonie
pyłkiem paproszkiem w Arizonie
rozanielonej macierzanki
pachną bez przerwy i plotą wianki,
wtedy poeta wersy układa – do swej od serca wybranki

 

lecz lepiej się wyszumieć, poety żadna nie zrozumie

 

Edytowane 3 Grudnia przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)

[MIROSŁAW C.]

@Tomasz Kucina Jako komentarz, coś ze starego brulionu :

 

 

poeci

ci niezłomni frustraci

stworzeni

po wielkim wybuchu

z przypadkowych atomów

 

potrafią dostrzec

odrobinę krwi Boga

w pospolitym krupnioku... 

[tbr]

Nie, no ja chyba śnię...takiego Ciebie nie znam :)

Przepiękny wiersz, opłaciło się siedzieć po nocy i pisać ;)

Chyba jednak wrzucę Ci zdjęcie...

[Pan Ropuch]

@Tomasz Kucina Czuć moc zabawy, tętniącej z każdego wersu. Zdecydowanie tej poezji i ars poetica przypisane są cechy kobiece, czyż nie?! Jak zawsze jestem pod głębokim wrażeniem swobody i kunsztu w posługiwaniu się wielosłowiem. Cmokam pod nosem i strzelam naprzemiennie z wąsów. Tutaj musi mi Pan wybaczyć za to wtrącenie, ale ten typ już tak ma.

Oby tylko nie dorwała się do tego wiersza jakaś zacietrzewiona feministka, bądź "feminin" bo wtedy może i Panu, w co ja osobiście nie wierzę, nie starczyć środków i pomysłów by tą swoją poetyczność obronić (taka moja lekko żartobliwa dygresja, lekko gdyż wiem, jak jakakolwiek - fanatyczność, potrafi zawęzić do minimum pole do jakiekolwiek innej wykładni i argumentacji) 

Tymczasem miłego dnia życzę! A.G.

 

Edytowane 21 Kwietnia 2020 przez Aleksander Głowacki (wyświetl historię edycji)

[Tomasz Kucina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Powyższa sekwencja bardzo słuszna, i można byłoby przyjąć tą piękną zasadę  chęci zobaczenia Boga w każdej koneksji i magistrali wszechświata, nawet  i w krupnioku - za własną. Tyle tylko, że dalsza część której pan tu "nie był docytował"- wchodzi zbyt oficjalnie w semantykę polityczną (moim skromnym zdaniem oczywiście). Chyba że "rządy chaosu" (o których tam dalej mowa) uczynimy naszą osobistą troską o nieśmiertelność Duszy, i Miłosierdzie.. Dlatego nie odniosę się merytorycznie do pańskiego komentarza z trzech powodów:

 

1. Nie warto wchodzić w tematy okołopolityczne w komentarzach na portalach poetyckich. 

2. Nie kontestuję obecnej rzeczywistości politycznej - z zasady - bo nie widzę szczególnych powodów ku temu.

3. Całość z zacytowanego przez pana fragmentu może nie mieć w ogóle nic wspólnego z polityką - więc nie ma powodu kierunkować obcych tekstów pod własną "modłę". 

 

Dziękuję z komentarz, pozdrawiam.

Edytowane 21 Kwietnia 2020 przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)

[Tomasz Kucina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No widzisz, wspaniała decycja, to "K", to był skojarzeniowy korpopotworek dla mnie, teraz jesteś z Homo sapiens ;) Dziękuję, zarumieeeeeniłem się :P hehs 

[Tomasz Kucina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję panie Aleksandrze. Chylę czoła. Pańskiego szacownego Prusowskiego wąsa uszanuję, bo zacny to atrybut i godny wizerunkowo, nie mniej dostojny niż wąs Salwadora Dali, albo łasiczki z obrazu od Da Vinci. 

Co do feminizmu. Szanowny Panie Kolego, ja FEMINIZM ten historyczny prawdziwy i kulturowy - uznaję. Wyraża bowiem prawdę o człowieku, a z  definicji dąży do równouprawnienia płci (DWÓCH - żeby nie było wątpliwości), dowodzi feminizm empirycznie, że czasem kobiety w historii  były traktowanie nieuczciwie - to są fakty. Choć ma feminizm konotacje socjalistyczne (do których mi autentycznie dalej) bo lewicowość Charlesa Fouriera nie była udawana - to jednak doceniam FEMINIZM.  Uznaję np. sufrażystki amerykańskie i angielskie, ich walkę o prawa kobiet. Zwłaszcza o prawa wyborcze. Mamy też piękną historię emancypacji kobiet dwudziestolecia i trzydziestolecia w Polsce -  fascynujące czasy (te stroje, tańce, sposób bycia pań) i nawet  pomimo tego że polityczny rys dwudziestolecia kierunkował bardziej w prawo. W historii Polski nie widzę szczególnych powodów do niepokoju. Kobiety zawsze otaczane były szacunkiem, a pełne prawa wyborcze uzyskały bardzo wcześnie, bo w końcu roku 1918. Nie oznacza to jednak, że cały współczesny feminizm jest bez skazy. Jako Katolik nie popieram np. aborcji i manipulacji w inżynierii płciami, głównie polityki gender. Ale mam prawo do poglądów, w końcu ludzie powinni się pięknie różnić. Ogólnie wiele postulatów współczesnych feministów ma uzasadnienie. Więc chyba nie ma nawet mowy o tym, by akurat ze mną ludzie o takich poglądach mieliby mieć problem? To byłoby mega komiczne i absurdalne ;)) Poza tym, ja znam feministki o rysie konserwatywnym, które głosują na centroprawicę, ale o polityce nie będziemy tu dyskutować panie Aleksandrze, to drugi raz kierunkuje pan dyskusję w tę stronę. Ja o polityce naprawdę mało wiem.  Nie warto. 

Edytowane 21 Kwietnia 2020 przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Czytałem kilka razy i może nie do końca się zgadzam, ale ujęcie bardzo fajne. No i po balu ona niekoniecznie zarzuca te nogi, bo inne słowa mi się kojarzą, ale uznaję prawa autora, bo sam z nich korzystam. Pozdrawiam. 

[Tomasz Kucina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W zasadzie w wielu momentach twojego uzasadnionego wywodu mógłbym się podpisać obiema rękami. Może, tylko nie przyjąłbym tych argumentów związanych z KK, bo nie wydaje mnie się, że współczesne traktowanie kobiet przez Kościół Katolicki ma aż taki drastyczny charakter jak zasugerowałaś. Nie chcę bronić duchowieństwa, bo nie mam z tymże nic wspólnego oprócz uczestnictwa i to nieregularnego w obrzędach kościelnych, ale uwierz mi - w moim otoczeniu nie spotykam się (i nigdy nie miało to miejsca) z żadnym poniżającym stosunkiem do kobiet ze strony instytucji kościelnych. Po prostu tego nie doświadczyłem w praktyce. Napiszę więcej, większość katoliczek które znam to istoty subtelne i wielce świadome swojej wiary, żyjące w poczuciu godności i woli w uczestnictwie i życiu wzorowego Katolika. O różnym traktowaniu kobiet i mężczyzn w konfesjonale – nigdy nie słyszałem. Wiem tylko, że dostaje przeważnie dłuższe pokuty od kobiet w rodzinie. Zapewne to wynik stylu i trybu mojego życia. Gdzie tam ja, statystyczny samiec, widzisz, siedzę na necie albo filmy oglądam, ewentualnie słucham muzy „w czasie zarazy”. Statystycznie ujmując - w kościele na mszach większość stanowią kobiety, nie chodziłyby do Kościoła gdyby czuły kompleksy?, rola kobiety w Chrześcijaństwie jest szczególna, kobieta otoczona jest powszechnym szacunkiem, chociażby ze względu na Kult Maryi Niepokalanej. Nawet modlimy się do Maryi ze szczególnym podkreśleniem Jej kobiecej roli w życiu cywilizacji. Tego nie ma w innych religiach. To prawda, że katolicyzm, a szerzej chrześcijaństwo - dla kobiety wyznacza role nieco matriarchalną, no ale skoro wierzymy w Maryjną wole posługi dla Boga to musimy naturalnie taki styl życia uszanować. Większość katoliczek, a prawie wszystkie te świadome wybierają taki model społeczny i chcą tak żyć. Można postawić taką tezę, że życie Maryi wpisało się również w definicję FEMINIZMU, bo co prawda została poproszona o spełnienie woli Boga ale decyzję pojęła przecież sama? To była prośba Anioła a nie nakaz, a Maryja odpowiedziała świadomie - "tak chcę, niech stanie się wola Pana” - czyli Boga naszego. W dzisiejszych czasach kobiety podejmują podobne decyzje w życiu, podpisując umowy o pracę, realizując się w karierze zawodowej, są też takie które pragną spełnić się w roli kobiety-matki, mamy im tego zabronić? To dopiero byłoby wykroczenie przeciw zasadom FEMINIZMU.

 

OMG, co ja z wami mam LOL. Czasem (nie często – sporadycznie) zdarzy mi się, położyć tu tekst nieco poważniejszy, ale w praktyce to ja jestem nic nie wart, więc trudno mi tutaj w dyskusji wychodzić z pozycji wzorowego Katolika, i faktycznie czuję dyskomfort, bo moralizowanie wymaga przede wszystkim nieskazitelnego wizerunku. U mnie tego brak! Ale, tak jak broniłem w poprzednim komentarzu zasad feminizmu mam obowiązek wypowiedzenia się w kwestii Kościoła Katolickiego, chociaż nie chciałbym o tym pisać, NIESTETY PO RAZ KOLEJNY – DYSKUSJE pod moimi tekstami - KIERUJECIE ZAWSZE KU KRYTYCE KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO, nie wiem, nie rozumiem dlaczego tak się dzieje, że nawet taki wiersz jak ten powyższy ( notabene) nie mający nic wspólnego w KK, i  rzec by można w charakterze słowopiewnym, z cechą wyuzdania abstrakcyjnego - jest w komentarzach kierunkowany w identyfikator katolicki? Dziwne. Dlatego, że mam ciut bardziej konserwatywne zasady w życiu  muszę być ciągle „wystygmatyzowany” przez was?

 

Co do sprawy FEMINIZMU wypowiedziałem się precyzyjnie, uznaję feminizm za ruch pożyteczny. Jako katolik nie mogę przyjąć argumentu aborcji, natomiast szanuję poglądy i decyzje kobiet, rozumiem ich potrzebę decydowania o sobie, o własnym ciele, no ale jako katolik muszę reprezentować cywilizację życia i chcę to realizować. Natomiast odrzucam całą inżynierię genetyczną nad płciami, bo podobna mi jest - do eugeniki tej Galtonowskiej, i nie tylko. Ale to tylko zdanie jednej ludzkiej z ośmiu miliardów - pup, (osobisty pogląd – a nie nakazy moralne czy sugestie), ideologia gender – NIE! - jest sprzeczna z Bożym dziełem Stworzenia. Zresztą 50 płci to absurd totalny nawet z racjonalnego punktu widzenia.

Kobiety przez wieki nie miały równych praw, były poniżane, prawdą jest też twoje przeświadczenie Agnieszko, że rola mężczyzny statystycznie była zbyt dominującą. W sensie narzucania pewnych standardów życia. Ubolewam. Wykształcenie kobiet przynajmniej w Polsce moim zdaniem ma charakter odpowiedni, nie widzę tu żadnych uchybień, tym bardziej, że sama sugerujesz, że kobiety są bardziej wykształcone. Zarobki - zgadzam się, tutaj powinno być sprawiedliwiej. Uzaję też parytety, powinny obowiązywać. Chyba tyle.

[fregamo]

@Tomasz Kucina

Poezja

zatopię się w tych słowach
niczym w ziarnach piasku
wysysając ze szpiku
życiodajny jad

co innych może
na ziemię sprowadzać
pokarm i napój
na pustyni znaków

gdzie każdy skrawek kształtu
ma swe miejsce
oblicze
tam  ja

szukam jądra
jednostki masy
oparcia ciała
w tym morzu znaczeń

byle tylko po oczach
nie rozmazać wiatru
mimo że łzy
apetyt wzniecają

pragnieniem wolności
gdy kryje się w smaku
skosztuj przechodniu
daj kolejny fant

i niech fałsz nie przeczy
nie gdera ptak
pakt podpisany
w wersach świat

3127

 

napisałem t w 2007r... z Twoim się nie równa ale masz...xd

pozdrawiam Tomaszu

 

[Tomasz Kucina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Rozumiem, nie nogi. ;P Jasne wszyscy mamy równe prawa ;) Dzięki Marku za słówko, pozdrawiam ;)

[Gość]

@Tomasz Kucina  Nie, Tomku, akurat ja Ciebie nie "stygmatyzuję" za konserwatyzm, czy to, że jesteś katolikiem i przyznajesz się do tego, bronisz swojej wiary. Mogę Ciebie jedynie za to podziwiać. Wprawdzie ja sama odeszłam trochę od Kościoła, ale dekalog jest dla mnie bardzo ważny i prawdę mówiąc też jestem konserwatystką :) I mam dokładnie takie samo zdanie o aborcji jak Ty, podobnie z ideologią gender. Nie podobają mi się też często słowa agresywnych feministek, ta cała reklama homoseksualizmu, czy innych 50 płci, jak również propozycje wczesnej "seksualizacji" dzieci ( małych ) w szkołach. 

I nie dziw się, że niektórzy piszą takie komentarze jak ja - fajnie się z Tobą dyskutuje... ;))) 

[Tomasz Kucina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Śliczny wiersz! 

 

byle tylko po oczach
nie rozmazać wiatru

 

to jest szczególna metafora, bardzo trafia w moją percepcję. Super. 

Jeżeli taki jest kościec FEMINIZMU, jak teraz piszesz, to ja jestem od dzisiaj też FEMINISTĄ. Bo równouprawnienie Kobiet powinno być priorytetem. Broniąc swojej płci tylko dowodzisz o własnej wartości. I zyskujesz w oczach każdej Pani ale i każdego Pana. Mega!

[Marek.zak1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nogi, ale nie zarzuca, a bardziej spolegliwie: układa / rozkłada:)

Edytowane 21 Kwietnia 2020 przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)

[Marlett]

Wiersz niezwykle soczysty ;)

Poezja jest wszędzie, tylko trzeba ją zauważać, tak jak Ty zauważasz.

PozdrawiaM.

[Tomasz Kucina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 W razie czego  ja tam stawiałem metaforę do  firanek, w razie czego ;P  ;) xoxo! 

[Tomasz Kucina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję Marlett. "Całuję dłoń, Madame".

To też prawda, samo życie.

[Tomasz Kucina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Słowa w mojej odpowiedzi odnoszą się do konkretnych przemyśleń --> @CafeLatte i zwerbalizowanych w jej komentarzu do mnie, odniosłem się merytorycznie do kwestii zarówno feminizmu jak i roli Kościoła katolickiego w życiu katolików. Nie było krytyki ani jednej ani drugiej orientacji z mojej strony - raczej obrona obu  i ich przydatność społeczna.?

 

Tradycyjnie, poszedłeś w uproszczenie - zwaliłeś wszystko na katolików, tak najłatwiej. Wplotłeś nawet liberałów do komentarza, o których w ogóle  nie było mowy. I ustawiłeś w roli antyaborcyjnej a przykładowego i wyimaginowanego  katolika ustawiłeś w pozycji "skrobacza żony", gratuluję pomysłu. Tak jak wyżej ci napisałem, życie to życie - różne pisze scenariusze - a ludzie wszędzie są źli i dobrzy. Odnosiłem się do komentarza Agnieszki - mega merytorycznie (inaczej nie umiem. LOL )

[MIROSŁAW C.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... i tego się trzymajmy. Poeci i osoby poetopodobne (bez urazy, to o sobie). Tylko my, możemy uwierzyć w garnek wypełniony złotem, gdzieś tam gdzie kończy się tęcza. 

Pozdrawiam. 

[Tomasz Kucina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Do tęczy nie mam nic, bo jest symbolem łączności Boga z człowiekiem - i to biblijnym, na pewno na końcu tej tęczy nie ma garnka wypełnionego złotem, tylko jakiś wyższy wymiar. I tego istotnie się trzymajmy - a nie garnków z kosztownościami. W wiarę, ideologie i światopoglądy, preferencje polityczne, komentujących nie wnikam, napisałem raptem wiersz o symbolicznym obliczu oddziaływań lirycznych, a znalazłem się i w polityce, w feminizmie i w Kościele katolickim ale że w garnku ze złotem pod tęczą nie przypuszczałem - na serio - i NIE PLANOWAŁEM.