s(z)koda

[Leni]

Duży pusty pokój rozmaitośći
Jeszcze odbija echa tamtych
głosów orientacyjnych form
małych strumieni fizycznych
Ruchome skwery zachowały
bezbarwność każdego z cieni
Szukali chyba drogi bez powrotu
Udręczeni i nieczuli z braku
paliwa-dosłownie i w przenośni
Separowali odruchy i dni taftowe
Słowo "dom" rozumieli na cztery
sposoby

Pro i kontra to czysta prohibicja
człowiek źle znosi kiedy miesza

Nieprzystosowani do szklanej
rzeczywistości chowali preteksty
do pustych kieszeni nawzajem
I nigdy nie było wiadomo
kto jest rozcieńczonym metrum
i rozdaje karty bez asa
Zdeklamowanie i ulotna ciągłość
wkleiła ich w pomarańczową
-rewolucję

A było ich czworo-przypinali
sobie etykiety by właśnie teraz
przedstawiać się z imienia i nazwiska
Jeden z nich owija myśli
w białą koloratkę
Ona ciągle szuka wczorajszego
dnia
Te same chmury kładą ich wieczorami
ale dalej nie wiedzą na co czekają
Inny znalazł tą butelkę z kształtem
i tylko czasem wylewa się na wszystkie
strony
Po czwartym nie zostało śladu chociaż
wydawało mu się że kręci tym kołem

Przechodzą tymi samymi ulicami
własnego życia-popłynęło że
kiedyś mieli tylko siebie

[Jay Jay Kapuściński]

Jak dla mnie za długie, sporo trudnych wyrazów, czyta się trochę męcząco. Jednak przyznam mały + z opcją podtrzymania w komentarzach pod kolejnymi Twoimi wierszami.
pozdrawiam
JJK

[Ania D.]

Podoba mi się,wiersz daje duże możliwości interpretacyjne.