I znowu...

[Lisa Wonderful]

i znowu znalazłam sie na tym pieprzonym końcu świata
w swoim pokoju (swoim?)
przytłoczonym takim strasznym cieniskiem drzew
bowiem okno niepojemne na pierdolenia o nazwie energia słoneczna
meble papy Stalina
a łzy zwane wrzaskami narzekaniami
zaczynają irytować mnie tak
jak...
nic - wsysa mi mozg reke
reka ciagnie za sznurek
sznurek wypada
byl w studni
a w studni nie ma nic
tylko batalion przykrości
wzbil sie w ozon- nietoperz i nie tylko
i nie ma nic
a w przykrościach stukających w płat kory mózgowej
kryje się pojęcie:
jestem nieelitarnym ściekiem

[pan_ktotam]

momentami zbyt dosłownie... takie momenty widzialne na pierwszy rzut oka, więc nie wyliczam...

lepszy niż sarkastyczny dowcip, ale hhmmm.... brakuje ładunku emocji moim zdaniem... takie bezwyrazowe wkurwienie peela.... i szczypta zacięcia irytacją... brakuje troszeczkę konkrety(ni)zacji całej wypowiedzi...wszystko się gdzieś rozmyło...

/ktotam

[Gość]

Bardzo ciekawie ujęte...Dziękuje poniewaz od innych sie ucze :)