Historia edycji
Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
Nie ma edycji historii do wyświetlenia lub ten wpis był edytowany przez moderatora.
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Wiesław J.K. 2 977
@truesirexCiekawa spowiedź biało na czarnym. Pozdrawiam.
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 53 odpowiedzi
- 874 wyświetleń
-
- 40 odpowiedzi
- 847 wyświetleń
-
- 32 odpowiedzi
- 529 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 528 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 589 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez violetta · Opublikowano
@Wiesław J.K. dzięki, nie do końca tak samo:) Bałtyk jest rześki, bardziej słodki, a Atlantyk słony, też zimny:) przy upałach Bałtyk się nagrzewa, a kąpiel staje się przyjemniejsza. Ale najcieplejsze Morze Śródziemne, choć mocno słone. Pamiętam, że jednego lata byłam nad naszym, a później na Kosie, różnica znaczna. Obydwa były fantastyczne, chociaż morze każdego dnia inne, nawet się piasek inaczej przemieszcza. Warto wyjeżdżać obojętnie gdzie:) są miłe i tak doznania:) -
Przez Migrena · Opublikowano
@huzarc głęboka medytacja nad egzystencją i jej końcem. chłodna "policzalna" wizja śmierci i niepojęta otchłań tajemnicy. obecność śmierci w każdym aspekcie bytu wiersz z serii "extra mocny". głęboki i "solidny". -
Przez Moondog · Opublikowano
@Berenika97 wiesz żadko się zdarza żeby tekst zmieniał percepcję ale tobie się to udało będę jeszcze nie raz wracał do niego Pozdrawiam -
Przez Trollformel · Opublikowano
Umieram na czas na pewność grawitacji na oko wiary na słowo prószy kurz na szkielet kalendarza niewłaściwe przywiązanie czekać -
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
Przez huzarc · Opublikowano
Kiedy zginę ostatnim rozbłyskiem pewności, w spirali echa dudniącego cieniem dźwięku, ziemia kresu wzejdzie, płaska i policzalna , rozmyta otchłanią — jak wielka tajemnica. Ambiwalencja: gdy postrzeganie staje się wolą stworzenia — kwant z kwantu, dla kwantu, w fazie wzmożenia — któremu tylko myśl potrafi nadać szlif kształtu, ciężar słowa i liczbę istnienia. Nie dookreślony przez spięte wymiary liczb, mam tylko iskrę zwątpienia na końcu palca, uniesionego w dal bezkresu — tak bliskiego, jak widok śmierci w każdym poruszeniu życia.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne