Sprawiedliwość nocy

[Dawid Rzeszutek]

Sprawiedliwość nocy

 

skrzywione są dziś z aureolą
przez tęgie wichry ułomności
myśli moje co dzisiaj swawolą
aby pogruchotać święte kości

 

aby wzrok nie wyłowił z tęczy
niepokornej namiętności ognia
co buchając się ciągle męczy
jak księżyc goniąc sny za dnia

 

Cierni młot krzywdy jest winien
bo skrzywił świętość i jej cenę
jak wataha bestialskich hien
budząc tu bezkresną gehennę

 

a gwiazdy srogi widząc koniec
i krzywdę krwawych mych łez
rozpoczęły ostatni swój taniec
mając tutaj na zagładę kilka tez

 

spadają miecze z korony nocy
w cele okropieństw i szaleństwa
ocaleli tylko ci wróżbici i prorocy
bez grzechów człowieczeństwa

 

gdy ziemia zniknęła z kosmosu
w loży świętych zasiadła świta
zbawcy ów Idei bez cienia ciosu
z przeznaczeniem byli już kwita

 

Autor: 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj Dawidzie - czytam twoje wiersze  ale mam niesmak

bo brakuje mi w nich miłość i piękna rzeczywistości

ale takiej szczerej prawdziwej.

Tyle wokoło fajnych rzeczy zdarzeń chwil.

Może byś spróbował tak podejść.

                                                                                                       Pozd.