Kochankowie

[Sylwia Chojnowska]

Życie pisze najlepsze groteski
Dwoje kochanków,
dwa ciała
...cztery serca

Myśl dzielona na czworo
jak chleb na śniadanie
Usta nabrzmiałe od kłamstw i pocałunków

Sztuka bez heppy end-u
Niekończące się akty
w antrakcie...

obce ramiona obejmujące twoje ciało

[pan_ktotam]

miłość, miłość, miłość.......... wszędzie i wszystkim....nawet muchą w zupie.........


do wiersza:
wiersz dobry, ale nie dla mnie... może nie powinienem komentować...
hmm....sens rozmył się gdzieś w moim umyśle... za dużo we mnie cynizmu... ja nie czuję takich kawałków, chociaż technicznie są dobre, rytmicznie też, ale to nie dla mnie po prostu...

trudno mi zatem skomentować...

mogę tylko napisać, że pomysł jest dosyć ładnie przelany na wirtualny papier...

pozdrawiam.

/ktotam

[rumi]

za dużo przegadywania


bo np. Życie pisze najlepsze groteski - nadaję się do prozy
a takie rzeczy w wierszu powinny wynikać z pomiędzy wersów
czy też : dwoje kochanków - dwa ciała

nie każdy dzieli chleb na czworo

no i trochę niewiarygodna
obcość tych ramion w antrakcie




dla mnie po przeczytaniu zostaje:

dwa ciała, cztery serca
do dzielenia na dwoje



rumi

[Sylwia Chojnowska]

Ktotamie :)
wiersz ten nie miał być miłosno cukierkowy, wlana jest tu (moim zdaniem) spora porcja goryczy ... niespełnione pragnienie i żal ... choć prawdą jest że niemal każdy o miłości pisze, ja jedynie o tej niespełnionej bo sama nie lubie zbytniej słodyczy w tekstach

[pan_ktotam]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ależ gorycz jest namacalna....jak najbardziej.....
ale momentami zbyt kanciasta - rozumie Pani co mam a myśli?
pewnie zna Pani troszkę mój styl pisania... u mnie dużo jest rzeczy, które czytelnik sam sobie dopowiada... emocje malują resztę...
tutaj zbyt klarownie...

ale to nie wada!
to tylko moje zdanie - a ja jestem skrzywiony ...

/ktotam