Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdybyś wiedział, co znaczy kocham
nie raniłbyś słowem czułym , nieszczerym.
Jak w Antyfonarzu zamkniete pieśni
tak ja zamknięta w sobie
tobie niewierna
Nie mam już siły być niewolnicą
twoich wymagań i pragnień twoich.
Skrzydła miłości przestały oplatać moje ramiona
kiedyś w uścisku twoim.
Dziś wspominam tylko te chwile , które
przychodzą do głowy.
Niewierna tobie
w Antyfonarzu zamknęłam nasze rozmowy.

Opublikowano

"Jak w Antyfonarzu zamkniete pieśni
tak ja zamknięta w sobie
tobie niewierna"

"Niewierna tobie
w Antyfonarzu zamknęłam nasze rozmowy"

Z tego można zrobić klamry spinające wiersz. Pozostałe elementy są banalne - na czele ze skrzydłami miłości - choć rozumiem zamysł.
Proponuję jeszcze popracować z tym tekstem.

Pozdr.

Cat

Opublikowano

'banalność' pojęciem względnym....
np. dla mnie banalne może być życie, umieranie, świat, bóg, nie-bóg, nienawiść, miłość.......
wszystko może być banalne....
a dla kogoś to co napisałem może być obrazą systemu wartości....

więc Pani Catalino: może nie 'banalne' a raczej 'często widziane w tekstach poetyckich'....?

pozdr.

/ktotam

Opublikowano

Dziękuje za komentarze. Przy okazji mam pytanie do pani Cataliny.Dlaczego miłośc,która przecież w zyciu codziennym jest swoistego rodzaju banałem wedlug pani powinna być opisywana w inny sposób.Moim zdaniem powinna ona wręcz być tak opisywana.Po co ubarwiać , uwznioślać bezsensownie coś , co przez ludzi zostało zdegradowane do właśnie wielokrotnie już wspomnianego banału.To w ramach wyjaśnienia "skrzydeł miłości "które są dość podcięte w dzisiejszych czasach:)

Opublikowano

Do pani Anny.Użycie patosu i słow potocznych nie jest bez znaczenia.Droga pami jak juz wczesniej nadmienilam mialam zamiar ukazac dwojakość miłości: jako czegoś wzniosłego oraz jako banału.. Sama więc pani rozumie że móowienie tyko w sposób potoczny lub tylko poslogujac sie patosem dopiero byłoby nie na miejscu.Dziekuje za komentarz. Czekam na dalsze:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Panie ktotam - wszystko jest pojęciem względnym, niestety żyjemy w relatywnym świecie.
Wyznaję zasadę, że o upodobania i kolory nie należy się sprzeczać. To, co ja uważam za dobre, wcale takim nie musi być w oczach innych.
Jeżeli coś brzmi dla mnie "banalnie", to tak napiszę - i wcale nie oznacza to, że jest to coś, co jest często widziane w tekstach poetyckich.


Pozdr.

Cat
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Nie napisałam, że trzeba ubarwiać i uwznioślać.
Napisałam, że uważam pewne elementy w tym wierszu za banalne. Takie jest po prostu moje zdanie. I jest ono - siłą rzeczy - subiektywne.
Jest w tym wierszu dużo piękna i po prostu uważam, że "podcinanie" utworu tylko mu szkodzi.
Warto popracować nad słowami, bo jest nad czym. Powinien stać się melodyjny, a jest szarpany.

"Dziś wspominam tylko te chwile , które
przychodzą do głowy." - czy można wspominać chwile, które nie przychodzą do głowy? Jeśli coś nie przychodzi do głowy, to się tego nie wspomina. Czy też jutro peel będzie wspominał te, które nie przyjdą? (Oczywiście re może być w stylu - "wszystko można").
Uważam też za szkodliwe powtarzanie "twoich" - "twoim".

Pozdr.

Cat

P.S. Jestem za łamaniem kanonów, stereotypów, reguł - ważny jest sposób, w jaki się to robi - to tak na marginesie i nie koniecznie całkiem a propos.
Opublikowano

Pani Catalino.Wielokrotne użycie slow "twoim ", "twoich" również nie jest bez znaczenia dla mnie.Wiersz ma charakter swoistego rodzaju wyrzutu więc użycie tych słow potęguje wrażenie winny jaką podmiot liryczny obarcza owego "jego".W zyciu codziennym również mając pretensje do kogoś mówimy:"Twoja wina , ty , twoje ,twój etc." Momentami mogę sie z panią zgodzić , ze wiersz moglby brzmiec inaczej, być moze mniej potocznie(według pani banalnie) obawiam się jednakowoz , ze moglby on wowczas zatracic swoj pierwotny sens czego bardzo bym nie chciała.Nie jestem zwolenniczką poezji , która swym brzmieniem przypomina bełkot człowieka pijanego:)pozdrawiam i licze na dalsze konwersacje

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...