Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zrozpaczony blask spada po nieboskłonie,
Zatraca się bez reszty w ambrozji uniesienia,
Przemówił znów rozsądek, właśnie do mnie!
Oskarżając mnie o próbę dotknięcia nieba.

I nie wiem skąd biorą się mechaniczne popędy,
Choć starać się muszę w witraż wciąż wciskać.
Chcę tak oślepnąć jak Ikar niezłomny!!!
Sztylet zachwytu wbić w serce i pójść stąd.

Opublikowano

Zrozpaczony blask spada po nieboskłonie,
Zatraca się bez reszty w ambrozji uniesienia,
Przemówił znów rozsądek, właśnie do mnie!
Oskarżając mnie o próbę dotknięcia nieba.

z tego powodu i ja notorycznie na ławie oskarżonych zasiadam....

pozdrawiam - Mirka

Opublikowano

ewokacja to coś jak mowa z podniesionym i uroczystym głosem .. czesto zwraca się do sił wyższych albo Boga .. tutaj podobne unissono smile.gif .. w Hamlecie też jest trochę przykładów tego typu smile.gif

Opublikowano

W sumie jakby poszukać to wszystkie wiersze już gdzieś były. A to, co piszę to taki mój mały wkład we wszystkie myśli, które zostały wydane na świat przez ludzkie serca czy umysły. A jest ich tyle, że trudno o brak powtórzeń. Jeżeli tylko ty jeden na siedem osób stwierdziłeś, że gdzieś to już było to i tak mogę powiedzieć że coś oryginalnego na pewno musiało być w tym tekście. Może nie dużo, ale chociaż coś. Dzięki za wypowiedź i czekam na następne, bo słowa krytyki i te na plus i na minus to przecież nauka, a o to chyba chodzi w tym serwisie tongue.gifwink.gif

Opublikowano


Niby fajny wiersz..Ale cos mi w nim nie pasuje..Rymy sa zle dobrane..A ja bardzo na to zwracam uwage...Rytm kuleje..Jakis bez wyrazu ten wiersz..Nawet powiem ze troche banalny..Ale to tylko moje zdanie
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka   tez tak myślę. uwolnienie nie przychodzi z zewnątrz, ale z wewnętrznej, świadomej decyzji.    odrzuć to co niszczy i buduj swój świat własnymi siłami.   nawet gdy to boli.   Alu. to pobudzający wiersz jest !!!        
    • @Alicja_Wysocka Emocja dobrze ubrana, więc ma mój głos. Pozdrawiam. 
    • Ten wiersz porusza rzeczywiście trudny temat, na ile pod wpływem działania leków stosowanych w psychiatrii jesteśmy sobą. Z drugiej strony, w sytuacji, w której mózg  i układ nerwowy człowieka pracują w sposób zaburzony (to bardzo złożone procesy biochemiczne i nie tylko), też chyba nie jest się sobą. Czy rzeczywistość po lekach jest "różowa"? Czy postrzegana bez leków jest prawdziwa, w przypadku zaburzeń psychicznych? A czym jest prawda - skoro za percepcję odpowiada mózg, a ten może przecież działać dysfunkcyjnie, choć ostatecznie zawsze można pytać, kto i według jakich kryteriów ustalił granice i normy? Zresztą leczenie tego rodzaju schorzeń zazwyczaj nie ma na celu poprawy relacji chorego ze światem rzeczywistym. Niestety, najczęściej głównym celem jest zapewnienie pacjentowi i jego otoczeniu minimum bezpieczeństwa i być może także redukcja związanego z fałszywym odbiorem i przetwarzaniem bodźców cierpienia do znośnego poziomu. To są bardzo ciężkie zagadnienia, dobrze, że o tym piszesz.
    • @tie-break U mnie halloween w głowie jest cały rok.  I tak. W poezji opisuje jedynie mrok,zbrodnie, śmierć i wyrzutków życiowych. Może i jest to monotonne, jednostronne i nudne ale przynajmniej prawdziwe w przeciwieństwie do cukierkowo-optymistycznej poezji o niczym.
    • @tie-break   dziękuję za zajrzenie, czytanie i komentarz :) milo mi.   implozja.   wahałem  się bo w grę wchodził jeszcze kolaps grawitacyjny albo w końcu osobliwość.   "implozja galaktyki" to metafora bo nic takiego w życiu wszechświata nigdy nie nastąpiło.   gdyby tak się stało to czarna dziura miałaby początkową wartośc miliardów gwiazd i byłaby prawdziwym potworem.   ale jej dżety byłoby zjawiskiem o którym poeci mogliby pisać poematy.   implozja - nic innego nie przychodzi mi do głowy.....     ale dzięki :)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...