Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zrozpaczony blask spada po nieboskłonie,
Zatraca się bez reszty w ambrozji uniesienia,
Przemówił znów rozsądek, właśnie do mnie!
Oskarżając mnie o próbę dotknięcia nieba.

I nie wiem skąd biorą się mechaniczne popędy,
Choć starać się muszę w witraż wciąż wciskać.
Chcę tak oślepnąć jak Ikar niezłomny!!!
Sztylet zachwytu wbić w serce i pójść stąd.

Opublikowano

Zrozpaczony blask spada po nieboskłonie,
Zatraca się bez reszty w ambrozji uniesienia,
Przemówił znów rozsądek, właśnie do mnie!
Oskarżając mnie o próbę dotknięcia nieba.

z tego powodu i ja notorycznie na ławie oskarżonych zasiadam....

pozdrawiam - Mirka

Opublikowano

ewokacja to coś jak mowa z podniesionym i uroczystym głosem .. czesto zwraca się do sił wyższych albo Boga .. tutaj podobne unissono smile.gif .. w Hamlecie też jest trochę przykładów tego typu smile.gif

Opublikowano

W sumie jakby poszukać to wszystkie wiersze już gdzieś były. A to, co piszę to taki mój mały wkład we wszystkie myśli, które zostały wydane na świat przez ludzkie serca czy umysły. A jest ich tyle, że trudno o brak powtórzeń. Jeżeli tylko ty jeden na siedem osób stwierdziłeś, że gdzieś to już było to i tak mogę powiedzieć że coś oryginalnego na pewno musiało być w tym tekście. Może nie dużo, ale chociaż coś. Dzięki za wypowiedź i czekam na następne, bo słowa krytyki i te na plus i na minus to przecież nauka, a o to chyba chodzi w tym serwisie tongue.gifwink.gif

Opublikowano


Niby fajny wiersz..Ale cos mi w nim nie pasuje..Rymy sa zle dobrane..A ja bardzo na to zwracam uwage...Rytm kuleje..Jakis bez wyrazu ten wiersz..Nawet powiem ze troche banalny..Ale to tylko moje zdanie
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        A to gratuluję. Trochę tak jak "jestem kobieta pracująca, żadnej pracy się nie boję"
    • @wierszyki    Na cześć bohaterek domowego frontu – pończoch, które widziały wszystko   Rajstopy, ach rajstopy - wynalazek nie lada, myją, czyszczą, włosy zbierają, wszystko się z nich składa. Gumki, szmatki, bluzki z lycry, cuda na kiju, aż człowiek się zastanawia - czy to jeszcze garderoba, czy już geniusz w żywiołowym stylu?   Ale przychodzi moment, gdy życie się plącze - oczko ucieka, a dusza w rajstopie jęczy. Nie pomoże lakier, ani magii dotknięcie - bo co, jak oczko na dole? czasem i nylon potrzebuje świętego wytchnienia. Więc żegnaj, pończocho, królowo recyklingu, matko mopów, gumek i innych wynalazków z zacięciem do czynu. Niech ci kosz lekki będzie, a wspomnienie miłe - za wszystko, co wypolerowałaś w tej dolinie łez (i kurzu). Bo jak widać – nie tylko człowiek szuka sensu w życiu. Czasem i rajstopy chciałyby po prostu odpocząć, - ale gdzie? Na ławce w parku, utopić się w kibelku, czy rozpuścić w zupie?   Ps. Od niedawna doszłam do wniosku, że ten film obejrzeli spece od wymyślania ustaw,  no i natychmiast dopisali ustawy - do tego filmiku - nie inaczej  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Jakoś te dawne mechanizmy społeczne już nie działają, a nowe jeszcze nie powstały i wątpię żeby kiedykolwiek... Ewolucja to jednak setki tysięcy lat, a nie kilkadziesiąt. Nowa rzeczywistość nie pasuje do naszego gatunku.
    • @Rafael Marius własnymi rękoma to zrobiłam:)
    • promykiem lśnię za kurczącymi się liśćmi chłodnym wietrzykiem odciążasz łodyżki tańczę światłem na tobie mieniąc się i odbijając odrobiną małych miłości  złotym gruszkowym popołudniem        
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...