Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nasza muza org.fm


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@light kurde nie śpię od wczoraj, ale taki stan czasami sprzyja myśleniu, to znaczy jego cieniom w moim przypadku.

Mam propozycje:

Org FM

Light Studio.org

Pierdolety music show

 

 

Opublikowano

a ja Falasarnę, bo najlepsza, głęboka i ma wzburzone fale, dobry dojazd samochodem, a nie jak Elafonisi:)

no ale to latem, a zimą chcę jechać.

chociaż spróbowałabym raz w życiu windsurfingu, chociaż nie umiem dobrze pływać :) może wyjadę na kurs tak po prostu, nie będę wtedy sama, tylko grupie:) albo na rejs jachtowy :)

Opublikowano (edytowane)

Trochę lekarstwa na Monday Blues

 

 

 

@valeria Dziękuję, za polecenie. Tam nigdy nie dojechalam. Następnym razem zawitam na Falasarnę. Co do Elafonisi, faktycznie facet w wypożyczalni ostatnio na mnie spojrzał i powiedział, że przez góry kobiet nie powinny jechać

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dla mnie zabrzmiało to jak niezła zachętą...były momenty, szczególnie jak na jedynce można tylko było....ale to mój żywioł.

 

@valeria aktywnie w wodzie, to okolice Malagi.

Edytowane przez Gość (wyświetl historię edycji)
Gość
Ten temat został zamknięty. Brak możliwości dodania odpowiedzi.



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski Ten wiersz ma w sobie coś bardzo ludzkiego, z dylematu i ciągłego pytanie o świat i własne w nim miejsce. Co czasem prowadzi do definiowania siebie przez ból i rozczarowanie. A to co nazwane łatwiej jest oswoić.
    • Czym jest miłość, czym jest wolność, czym jest Twoje przekwitanie czym jest dusza i świętości łez tłumionych rozedrganie. Czym jest krzew wyschniętych pragnień, czym jest splot przebytych zdarzeń czym jest noc, a czym poranek czym jest dzień i zmartwychwstanie. Nie wiesz tego nie wiesz wcale jakie życie niesie treści jakie mości znów posłanie jak poświęci los niewieści. Bo wciąż szukasz zależności tupiesz nogą, krzyczysz, ganisz swoją drogę przebyć prosto dziateczkami się pochwalić. I odgrażasz się niebiosom że po miłość pójdziesz boso każdą nocą w animuszu drzwi zamykasz bez przymusu. Ściskasz kraty w umysł wkładasz żywe kwiaty, robót nawał i wyciszasz pożądanie pięknych myśli niesłychanie. I znów pytasz się w pacierzu Boże czemu we mnie wierzysz bo ja sama dnia każdego odpowiadam - dosyć tego. Widzę wolność w bezsilności mam ostoję bez miłości strofy zdarte i przebrzmiałe wierzysz w klatkę - wierzę Panie!         Gdy przestaniesz w nią wierzyć wyzwolisz się.          
    • a w górach śnieg leży chyba pójdę w góry   zachłysnę się mgłami pobiegnę polami   zanurzę się w chmury na białej rubieży   napiszę o tym wiersz że kocham przecież wiesz  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jak to pięknie zabrzmiało. Tak naprawdę każdy podświadomie dąży do tego światła, szuka go i pragnie. Wiersz, o którym jest mowa, to most, po którym można przejść, o ile się go bezpowrotnie nie spali.
    • @Berenika97 Niesamowite studium psychologiczne dotkniętej traumą ofiary wojny. Największym dramatem tej kobiety jest konieczność pozostania na miejscu, w otoczeniu, którego każdy element jest bezlitosnym świadectwem i pamięcią.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...