Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • 3 miesiące temu...
  • 8 miesięcy temu...
  • 1 miesiąc temu...
  • 4 miesiące temu...
  • 1 miesiąc temu...
  • 1 rok później...
  • 4 tygodnie później...
  • 4 miesiące temu...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Przed chwilą często, w tej chwili rzadko

Słowo zrównujesz z do ust pomadką

Którą tak łatwo jest zawsze zmienić

Żeby się sztucznym blaskiem mienić

 

  • 5 miesięcy temu...
  • 1 rok później...
  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

@violetta

 

Ładne piosenki, a YouTube nie wystawi ci żadnego rachunku - zgodnie z prawem o własności intelektualnej - rachunek może ci wystawić tylko i wyłącznie Autor - Artysta, a z tego co wiem - jeśli ktoś rozpowszechnia dobro kultury światowej za darmo - artyści całują po rękach takich jak pani i ja.

 

Łukasz Jasiński 

Opublikowano

@violetta

 

Ostrożnie, kochanie, teraz odpoczywam i piję wódkę i słucham (znaczy, odbieram drgania), dajmy przykład: nie zmienię zdania - wszyscy Amerykanie, Niemcy, Rosjanie i żydzi - jak i tam zwał to zwał - źle robią, zostawiają czarne torebki, a tam, kurwa jego mać, może być bomba, jako poganin - nie zmienię zdania.

 

Jedni mówią, iż o życiu ludzi świadczy bogactwo, a ja mówię: o życiu narodów świadczy serce.

 

Łukasz Wiesław Jan Jasiński herbu Topór 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Arsis może w innej galaktyce, ale w naszej na pewno nie, bo dawno by nas ktoś odwiedził, a nawet zabrał ziemię:)
    • @violetta Utrzymywanie, że tylko Ziemia jest piastunką życia, jest równie bezsensowne jak twierdzenie, że na dużym obsianym polu mógł wyrosnąć tylko jeden jedyny kłos ...   pomimo paradoksu Fermiego - nie jesteśmy sami
    • @Migrena Po przeczytaniu przypomniał mi sie film,  który oglądałam lata temu -wielka milość/namiętność, czasy wojny i oni tak bardzo siebie spragnieni, gdzieś na ulicy w miłosnej ekstazie...  Film był niesamowity , wiersz też uruchamia wyobraźnię, świetny.
    • @iwonaroma   mam szczęście, że czytają moje wiersze tacy wspaniali ludzie jak Ty.   dziękuję Iwonko :)    
    • Jestem tu chwilę — może i chwilą, przesiadam siebie, szukam peronu, prześwietlam ludzi jak w starym kinie, w taśmie, co płonie celuloidem.   Przystań podróżnych — poziomów tyle, uśmiechy szczere, szydercze, jasne; lęk w sercach szarych drży jak motyle, głos obojętny w tłumie wygasłym.   Prawda przy prawdzie, kłamstwo tuż obok, sznurki przy ścięgnach w pół gestu drżące, prośba jak rozkaz — portret nieznany z miejscem, co czeka, choć tego nie chce.   A czas tu stoi, choć mijam ludzi, ich kroki płyną jak cienie w wodzie; każdy z nich nosi własne zasługi i własne winy — te, które zwodzą.   W spojrzeniach migot tęsknot ukrytych, w dłoniach — rozstania ledwo domknięte; nikt nie zatrzyma chwil nieodkrytych, choć chce je trzymać, jak szkło rozcięte.   A kiedy wreszcie ruszy mój pociąg, zamknę za sobą peron tej chwili; zabiorę tylko to, co wciąż płonąc przez cudze twarze — mnie ocaliło.   I wiem, że wrócę w to miejsce kiedyś, gdy noc znów zwinie świat w celuloid; bo każdy obraz, nim zgaśnie — przecież szuka człowieka, by w nim się dożyć.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...