szlakiem umarłych mostów

[Andrzej_Wojnowski]

Idę pchany nadzieją

szlakiem umarłych mostów

przęsła zgniłą zielenią

 zaniechania obrosły

 

nawigacją wspomnienia

trasę mi wyznaczają

wierzę, że coś się zmieni

wrzesień zakwitnie majem

 

szukam, gdzieś pozostała

jedna cieniutka kładka

nad rzeką zapomnienia

na niej może cię spotkam

Edytowane 27 Listopada 2019 przez Andrzej_Wojnowski (wyświetl historię edycji)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj Andrzeju - podoba mi się ten bajkowy nastrój.

Wiersz dla dużych dzieci...takich jak ja.

                                                                                                           Pozd.

 

Edytowane 26 Listopada 2019 przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)

[Andrzej_Wojnowski]

Dzięki.

Mężczyźni nigdy nie dorośleją, tylko lat i kilogramów im przybywa.

Podobno.

 

Pozdrawaim

[Sylwester_Lasota]

Bardzo dobry wiersz. Podobają mi się nienarzucające się rymy i subtelnie podana treść. W moim odczuciu pl opowiada o rozczarowaniu relacjami międzyludzkimi, badź też w stosunku do konkretnej osoby, jednak nie traci zupełnie nadziei, którą jest ta ostatnia kładka.

Pozdrawiam

Edytowane 27 Listopada 2019 przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)

[Andrzej_Wojnowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Coś w tym stylu.

Dziękuję Sylwestrze i pozdrawiam