Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Implozja


Rekomendowane odpowiedzi

nasiusiali mi do mózgu
co ja teraz zrobię?
ręce me spocone
serce popękane

podpalam podeszwy i

odlatuję
do ciepłych krajów

gdzie słońce w zenicie
głaszcze me skronie
gdy dolatuję do celu
smuga smrodu za mną została
lecąc przewietrzyłem mą
duszę wyśmierdziałem
teraz

gdy chodzę po buszu
tylko czasem wrona

kracze mi w brzuchu

Edytowane przez Lahaj (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ciekawy tekst. 

Dla mnie dalece ironiczny. 

Już początek zdaje mi się szokujący, budzi we mnie mieszane uczucia. 

Dużo tu oryginalnych metafor. 

 

Treść wiersza, tytułową "implozję" odbieram jako wewnętrzne nagromadzenie przez podmiot negatywnych myśli i emocji, które prowadzą do autodestrukcji, podmiot ma tego świadomość i drwi sam z siebie, z własnego strachu. 

 

Pozdrawiam, 

 

D. 

 

Edytowane przez Deonix_ (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nasiusiali? zbyt infantylne...nalali? naszczali? (naszczali pewnie zbyt mocne)  

 

nalali mi do mózgu
co ja teraz zrobię?
ręce me spocone
serce popękane


podpalam podeszwy i

odlatuję
do ciepłych krajów

przewietrzyć duszę

 

teraz

gdy chodzę po buszu
tylko czasem wrona

kracze mi w brzuchu

 

 

Me, mą - nawet użyte przesmiewczo nie zbyt dobrze wygląda. Jeszcze te "ręce me" jakoś ujdą ale na  "duszę mą" sorry, nie ma zgody :-)

Zwracaj też uwagę na czas w którym piszesz bo czasem robi się zamieszanie,  lepiej być konsekwentnym w tej kwestii. 

 

Też kiedyś "wietrzyłem duszę" w jakimś tekście, może go z czasem wrzucę. 

 

Pozdr.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Domysły Monika   "Miejsce ulicznych żebraków z Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, także: z Caritasu - powinno być gdzie indziej - w Powiatowym Urzędzie Pracy i w Opiece Pomocy Społecznej."   Filozof Łukasz Jasiński 
    • dla Joanny   Nie wiem ile mi potrzeba gdzie granica jest sytości Tobą świeci wzrok, poeta.. to Twój kurier dwuznaczności   Sto pretekstów do podtekstów jeszcze więcej do miłości gdy się znowu zaczerwienisz moje Serce w swoje zmienisz   Nie wiem co nam los przyniesie ile zmieści nasza kieszeń jakie przyjmie świat wartości gdy tak skory do skrajności..   Wiem, że warto patrzeć szerzej pozostawać w dobrej wierze chwytać chwilę zanim zgaśnie i zamieniać waśnie w baśnie   Wiem, że życie różnie plecie i że wiele gemów w secie wiem, że ważne są podróże tam gdzie Serca jest podwórze      Świeć od rana do wieczora bądź jak dopływ dla jeziora albo strumień dla pustyni co oazę z nas uczyni
    • Nie rozumiem. Ale przynajmniej tyle, że to nie pornografia. Pozdrawiam :-)
    • ( Chat GPT też czeka na wiosnę wiersz wygenerowany w wyniku bezpłodności Straconego)   Wiosna nadchodzi, zima ucieka, Ciepły wiatr wśród drzew już wieje, Świat się budzi, słońce śmieje, Kwiaty w ogrodach znów zakwitają, Ptaki radosne piosenki śpiewają. Ziemia zieleni się powoli, Wiosenne deszcze ziemię chłoną, Pachnące łąki, ciepłe dni, Wszystko budzi się do życia, Wiosna w sercu nadzieję budzi. Czas na spacery, radość w sercu, Dzieci biegają po błękitnym niebie, Wiosna to czas, gdy świat jest piękny, Z każdym dniem słońce wznosi się wyżej, Wiosna to magia, co w duszy gra.
    • @Leszczym  Na poziomie prozy jest powiedzenie: kto ma dobry bajer, ten rucha za frajer, więc nihil novi. . 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bardzo proszę o powstrzymanie się od komentarzy ad personam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...