Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

co stworzone zostało już przegadane

przemielone przez maszyny do pisania

wystarczy nam patyk i woda do szycia

nie potrzeba niczego

prócz naszych myśli

sproszkowane między powietrzem

mim pośród tłumu rozmawia

językiem który jest dla nas nieznany

zachowuje równowagę

łapiąc to wszystko zlepia w całość –

jest tylko charknięciem zaczerpniętym

z trzewi bezdomnego na środku miasta

owerlok na wydechu łączy świat

w którym nikt dookoła

nie zauważa niczego specjalnego

a przecież matka natura

trzyma nas w inkubatorze – póki co

 

bezdomny to cuchnący lump

któremu nie wyszło w życiu

(nie dowie się że zrobiłeś mu fotkę

która obiega internetowy miraż)  

to Bóg testuje nasze zainteresowanie

zagląda głęboko w oczy

a ty drwiąc z niego masz go – w dupie –

grzebiąc palcem pod nosem

 

(złotówki wrzucam każdemu kto o to prosi

bo nie wiem kto oszukuje)

 

rośnie nieprzerwanie w siłę pająk pożerający sens

internet – subskrypcja – życie – bezdech 

internet – selfie – bycie – lajk – czapki z głów  

                                               wyłączyli prąd

człowieka wyłączyli

i co teraz ?

 

 

wyjdę kiedyś z domu z całą bezdomnością umysłu

zebraną w sobie z kąta w kąt

śnięty skazując się na pewną śmierć

będę szczuł hasłem

powerbank

gdzie jest powerbank? w twoim mózgu idioto (może tam

zostało trochę prądu)

Edytowane przez Tomasz_Biela (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

 

 

"rośnie nieprzerwanie w siłę pająk pożerający sens

internet – subskrypcja – życie – bezdech 

internet – selfie – bycie – lajk – czapki z głów  

                                               wyłączyli prąd

człowieka wyłączyli

i co teraz ?" 

 

Podoba się zwłaszcza ten fragment który moim zdaniem równie dobrze nadaje się na pointę. 

Dobry, aktualny tekst. Polecam serial Black mirror.

Pozdr.

Opublikowano

Witam -   co stworzone przegadane napisałeś  - ale mimo to

wracamy do tego bo jakże by inaczej.

Dla mnie to trudny wiersz  - taki wyprzedzający poezję...

Za trud wierszowy daje serduszko  bo się napracowałeś.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                    Pozd.                                                                                                             

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie trzeba być staroświeckim żeby nie lubić wulgaryzmów :) poezja, niestety, ta współczesna, i zwłaszcza biała, przyjmuje cały syf językowy, może wszystko udowodnić, albo niczego sensownego nie ujawnić. czasami stosuję ten popularny przecinkowy język cywilizacji, ale bardzo rzadko(też nie lubię tego robić) ale jak sytuacja mnie do tego zmusi to - wybaczcie. Tak czy inaczej, dzięki za przeczytanie.

pozdrawiam t. 

 

ps. jedynym wulgaryzmem w tej chwili jest 'dupa' 

@Waldemar_Talar_Talar Dzięki Waldku za wizytę, co miałeś na myśli pisząc 'wyprzedzający poezję' ? 

pozdrawiam t. 

Opublikowano

Kolejny raz odnajduję u Ciebie siebie. I nie mam na myśli fragmentu o wrzucanych każdemu złotówkach (nie wiem czy powinno, ale zrobiło mi się jakoś milej). 

Mocna druga strofa. Lata temu miałem taką myśl żeby tworzyć cykl takich fotek, ale za zgodą i z załączoną w skrócie historią bohatera każdego ze zdjęć.

 Koniec tekstu to już niemal sierpowy,a do tego słuszna racja. 

Twój umysł to twój powerbank. Włącz, ląduj, korzystaj! 

:) 

Opublikowano (edytowane)

@Tomasz_Biela  - to że twoje wiersze są dobre czasem 

lepsze od tych które czytam.

                                                                           

                        

                                                                                                                     Pozd.

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Bardzo dobry wiersz. Wiele treści można w nim odnaleźć, wiele przesłań.

Bez prądu i bez internetu stajemy się tak samo bezradni i bezdomni umysłowo jak kloszardzi, których podświadomie traktujemy jak gorszy gatunek ludzki i nie pytamy o zdanie nawet w sprawach, które ich dotyczą. Lekceważymy naturę, igramy z jej "cierpliwością". To wszystko może się źle skończyć dla nas.

Przeczytałam tez interpretację Czarka i zgadzam się z nią.

Na pewno jest jeszcze wiele do napisania o tym wierszu.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Andrzej_Wojnowski Może właśnie tak pozytywny odbiór. Dlatego, że pisane z serca, z autentyczności. Zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Już pierwsza gwiazda wzeszła – zimna i szklana, Jak oko Boga, co patrzy z nicości na pana. Śnieg otulił ten dworek całunem milczenia, Zgasły dawne hałasy, zgasły uniesienia. Stół stoi biały, wielki – jak lodowa kra, A na nim drży płomykiem samotna łza. Obrus lśni krochmalem, sztywny jak sumienie, Pod nim siano nie pachnie – lecz kłuje jak ciernie. Jest talerz dodatkowy... dla wędrowca, mówią? Lecz dzisiaj cienie zmarłych w nim usta swe lubią Zanurzać bezszelestnie. Nikt nie puka w drzwi. Tylko wiatr w kominie swą kolędę brzmi. Biorę w dłoń ten opłatek, kruchy chleb anioła, Lecz komu go połamać? Gdy pustka dookoła! Wyciągam rękę w przestrzeń – dłoń w powietrzu wiśnie, I czuję, jak ten mróz mi serce w kleszcze ściśnie. „Wesołych...” – szepczą usta do ściany, do cienia, I kruszy się ten chleb w pył... w proch zapomnienia. Choinka w kącie stoi, strojna jak na bal, Lecz bombki w niej odbijają tylko wielki żal. Patrzę w nie jak w zwierciadła – widzę twarz starca, Co przegrał życie swoje w te karty u szulera, u marca. Gdzie gwar dziecięcy? Gdzie matki krzątanie? Jest tylko „Bóg się rodzi” – i moje konanie. O, Panie, co tej nocy zstępujesz na ziemię, Czemuś mi włożył na barki to samotne brzmię? W stajence było zimno, lecz byli pasterze, A ja tu, w ciepłej izbie, w swą pustkę nie wierzę. Więc siedzę i czekam, aż świeca dopali, Aż noc mnie tym czarnym płaszczem, jak kir, przywali.
    • @KOBIETA gdyby nie kobiety, nie byłoby świata:)
    • @violetta zobacz Violetta …jednak my dziewczynki ;) o wiele więcej i szybciej rozumiemy:)  Spokojnych Świąt dla Was

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ️  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...