Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Kormorany na łąkach żałośnie śpiewają

powtarzane co roku jesienne zaklęcie

przed podróżą w cieplejsze i słoneczne miejsce

jutro będzie już cicho odlecą nad ranem

 

uciekają przed chłodem co wszystko ogarnie

białym puchem przykryje kolorowe liście

pozamraża pragnienia co jeszcze nie przyszły

a ja w lecie zgubiony czuję się bezradny

 

chciałbym z nimi pofrunąć wzbić się ponad ziemię

poszybować jak orzeł poznać nowe kraje

posortować marzenia powrócić znów majem

nienawidzę jesieni najgorszy jest wrzesień

 

niby lato trwa jeszcze a już puka jesień

zapominam wciąż o tym marząc że odlecę

ale pesel na schodach nieustannie krzyczy

musisz skończyć z lataniem dostajesz zadyszki

Edytowane przez Andrzej_Wojnowski (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Mam uwagę co do sposobu obrazowania.

To jest trochę reportaż, sprawozdanie z wydarzenia.

Za mało w tym poezji.

Nie ma miejsca na własną interpretację ze strony czytającego.

Do mnie bardziej przemawia tekst pisany w takim stylu:
 

Smutkiem śpiew kormoranów łąki okrywa

tym corocznym głosem jesiennego wyznania

tęsknoty do słońca i ciepła u progu poranka

który już jutro z wiatrem porannym odpłynie

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym Zgoda!  :)
    • @Annna2Zafascynował mnie Twój wiersz, taki prosty problem z butami stał się początkiem głębokich rozważań egzystencjalnych, jak przemijanie, konsumpcjonizm, bunt. Świetny  kontrast między prostą usterką a wizją pogrzebu, potem radosnego zmartwychwsztania zrobił ogromne wrażenie, A zawołanie "A szewca nie ma, ech" to genialne podsumowanie naszych czasów. Bardzo lubię też czarny humor, tu pozwala oswoić się ze śmiercią.  To znakomity wiersz - zmusza do refleksji, pulsuje emocjami. 
    • jeśli Cię facet ubiera to będzie potem rozbierał, bez zobowiązań i straty weź czekoladki i kwiaty.
    • Jesteś w moim sercu i w mojej pamięci    Pamiętam nasze dni i nasze noce    Kiedy byliśmy razem, było zawsze słońce    Radość bycia z tobą była wielka    Miłość miała kolor czerwonej róży    Nasze serca to płomienie miłości    Ty byłaś  kwiatem, a ja tylko wazonem    Kolory życia były różne, ale zawsze otulała nas miłość    Nasz codzienny rytm był jak pomidory malinowe, sama słodycz    Pewnego wieczoru odeszłaś    , moje serce tonęło we łzach    Mówię żegnaj, mówię do zobaczenia                                                                                                             Lovej . 2025-08-05               Inspiracje.  Wspomnienie
    • Codzień o poranku siadasz ze mną przy stole. Pijemy czarną kawę — wiesz, że bez cukru wolę.   Potem szepczesz do ucha kilka słów bardzo miłych. Patrzymy sobie w oczy, żeby tak się spełniły.   Lecz one topią się w kawie, która już całkiem zimna. Lekko muskam w niej usta… Może posłodzić powinnam?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...