Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Może mnie opuściłaś nie wiem co się stało

 piórem  latać próbuję przestrzeni za mało

przypominam zdarzenia zamieniam je w słowa

rzucam szybko na papier i rano od nowa

 

stosy kartek wciąż rosną drobno zapisane

potem nie chcę ich czytać bo śpiewają marnie

moje myśli marzenia nigdy niespełnione

wylądują w piwnicy na dolnym poziomie

 

co mam zrobić niestety ciągle coś brakuje

ty pomagać mi nie chcesz więc piszę jak umiem

chciałbym przestać nie mogę bo malutka iskra

zawsze nocą wyszepnie

może jeszcze nie przyszła

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Na dolnym poziomie

W niejednej piwnicy

Coś takiego stoi

Co gdy rozdziewiczyć

Przenika w głąb kości

(A przenikać umie)

W ciągu (ćwierćwieczności)

Weną owocuje

 

Wystarczy gdy bulknie

Tak z piętnaście razy

A pod dolną półką

Wytworzy się azyl

I wenę wytrąci

Z równowa gisobą

Więc odwiedź ten kącik

A stanie tuż obok

 

;)

 

Pozdrawiam.

Opublikowano

ja tam do piwnicy nie mam po co schodzić

otwieram lodówkę  browarek się chłodzi

nie liczę szklaneczek gdyż kilka wypijam

wnet wena się zjawia  moja bardzo miła

 

zaraz mnie uwodzi potokiem wyrazów

plikiem zdań okrągłych paralaksą frazy

pieszcząc siłą głosu gestami rozpuszcza

mówiąc pierwsza w nocy pora iść do łóżka

 

gdy rano się budzę znów jest przy mnie wena

wzrokiem  bazyliszka ciepło opromienia

z pokojem stoickim wszystko dobrze znoszę

i jeszcze z rozpędu skrobnę kilka strofek

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

oj ta zgraja panów

jakoś trochę razi

w słowniku podręcznym

ciekawsze wyrazy

 

może być wataha

albo jakaś sfora

na kobietę vampa

niekoniecznie skora

 

pozdrawiam

Opublikowano (edytowane)

moja koleżanka przyjaciółka stołu

nie wprasza się wcale do mojego domu

prawdę trzeba rzeknąć to jest obłudnica

przeczy potakuje milcząc anioł i djablica

 

niestrudzenie idzie dotyka mych włosów

w korytarzu luster oprzeć się jej nie sposób

 

 

@Jacek_Suchowicz  

skoro mnie nie chcecie toteż sobie idę

napiję się zatem ze zwykłym gminem

Edytowane przez Magdalena (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Cóż za nośny temat

Czas za pióro chwycić

Tutaj żartów nie ma

Vena Vidać V rzyci

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka   och Aluś :)   jaki piękny bywa ten świat.   dziękuję :)    
    • Patrzcie ! Oto oni - apostołowie błysku, kapłani jaskrawej piany i plastiku, sprzedawcy szczęścia w tubce po paście, wiecznej młodości w słoiku z Chin, silniejszej niż cień własnej duszy. Ich języki - srebrne, gładkie jak ekrany dotykowe, śliskie jak marzenia z katalogu. Każde słowo pachnie obietnicą, każdy slogan - świętym namaszczeniem dla dusz wierzących w cud dezodorantu. Kup ! - to ich modlitwa. Kliknij ! -  ich przykazanie. Uśmiechnij się ! - bo świat jest piękny, gdy masz nasz produkt w dłoni, a jeszcze piękniejszy, gdy powiesz o nim znajomym. Nowy mop - cud techniki: myje trzy razy gorzej niż stary, ale ma Bluetooth i świeci w ciemności. Krem do twarzy - dotyk anioła, po dwóch tygodniach zostawia blizny w kształcie logo producenta. Bluzka - rewelacyjna, dopasowana do duszy, po pierwszym praniu pasuje na człowieka dwa razy większego niż ty. Buty komfort+ obiecują raj - po tygodniu pachną piekłem. Telefon, co słyszy twoje myśli - i sprzedaje je dalej w pakiecie Premium. Smartwatch, który liczy kroki do bankructwa. Lodówka, co sama zamawia jedzenie, ale tylko to, co widziała w reklamie. Poduszka antystresowa, z której w nocy wypadają gumowe kulki, a rano głowa boli jak po zderzeniu z tygrysem. Za nimi - procesje ekranów, płonące neony, plastikowe hostie w kształcie hamburgerów, anioły tańczące w reklamie proszku, chór influencerów śpiewających psalm: „Limited Edition - tylko dziś !" A lud klęczy w zachwycie, jakby modlitwa była w proszku do pieczenia, gryzie aż chrzęści szkliwo, prosto od dentysty z Turcji, i klaszcze w rytm promocji. Supermarkety i telewizja uczą ludzi tańczyć w rytmie okazji, aż mózg wypływa z koszyka, a billboardy chowają myślenie między półkami z przeceny. Człowiek kupuje, bo neon mu mruga jak anioł, a kod QR świeci jak znak zbawienia. A potem - pustka. Ręce kleją się od cukru, zęby żółkną jak u wielbłąda, rzeczy psują się szybciej niż marzenia, mięso twarde jak opona z samolotu, nogi puchną, bo skarpety „bezuciskowe” cisną bardziej niż urząd skarbowy. A w koszu rośnie katedra z odpadów - triumfalna, pachnąca plastikiem i cytryną, jakby ktoś odlał złote szczątki ludzkiego zachwytu. A nad nią - niebo jak ekran w trybie czuwania, mruga cicho, jakby Bóg szukał zasięgu. Lecz oni wciąż głoszą nowinę: Kup nowe ! Lepsze ! Jeszcze bardziej twoje ! Wersja 2.0 zbawienia ! Edytuj swoje życie - bez duszy, ale z rabatem! I świat śmieje się - śmiechem z puszki po napoju, śmiechem konserwowym, śmiechem z plastiku - śmiechem, który nigdy nie milknie. A potem ten śmiech pęka jak niebo pod ciężarem reklam, rozsypuje się w piksele, z których Stwórca lepi nowy świat - z samych kodów rabatowych. A człowiek patrzy, i nie wie już, czy żyje, czy tylko się świeci.      
    • @Nata_Kruk Tobie również Natko, dobrej i pięknej. Dziękuję serdecznie.     @MIROSŁAW C. Dziękuję za odwiedziny.
    • @Annna2 Aniu. posłuchałem tego tekstu w wykonaniu chóru Ama La Musica .   Ty jesteś niezwykłą patriotką swojej Warmii.   Warmia powinna być dumna ze swojego dziecka - Ciebie !!!   a czy jest ?   jestem pełen podziwu !!!  
    • @Migrena Och, mówisz mi to często, bo Ty wiesz co mówić trzeba, żeby było miło i tyle, dziękuję :) @huzarc, dziękuję :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...