Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wchodzę.

siadam przy Tobie.

i toczy się historia.

 

wchodzę,

odwracam plecami

i ... toczy się historia.

wchodzę - płaczę.

i toczy się historia.

wchodzę

pękam ze śmiechu

i toczy się historia...

wchodzę tak niezliczoną ilość razy

 

a Ty

 

 

pozostajesz niezmienny

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To chyba podmiot liryczny toczy samodzielnie tę historię - za dwóch... Dla mnie to poruszające i dramatyczne przesłanie, bo pokazuje mi rozpaczliwy, jenostronny trud wspólnego życia... Jak dlugo będzie w tej "formie" możliwy..?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak nic nie ma stałego na ziemi prócz tego, co człowiek posiada we własnej piersi i głowie: prócz wiedzy, która wskazuje drogi i uczy stąpać po nich, prócz pracy, która rozjaśnia samotność i odżegnywa nędzę, prócz doświadczenia, które naucza, i wysoko podniesionych uczuć, które od złego chronią.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 (z książki ). Pozdrawiam Marku. J. 

Trudne to, @iwonaroma

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jest taka modlitwa:

 

Boże, użycz mi pogody ducha,
abym godził się z tym, czego nie mogę zmienić,
odwagi, abym zmieniał to, co mogę zmienić,
i mądrości, abym odróżniał jedno od drugiego. Autor 
Reinhold Niebuhr (niektóre źródła podają Marka Aureliusza

Edytowane przez Justyna Adamczewska (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dzięki Olu :) zdrówka też

 

 

 

No tak, musi toczyć za dwóch ;) Z drugiej strony... czy musi? Miast spocząć w pokoju (jak On :)) miota się w emocjach, działaniach...

Dzięki duszko.

 

 

 

 

 

To prawda :)  jeszcze zależy, czy ta niezmienność jest spokojna i miłująca czy też po prostu obojętna a może nawet wroga?

Dzięki za życzenie, spokojnej nocy.

 

 

Racja :)  choć święty spokój może być tak... wku...wiający :)

;)

 

:) dzięki Justyś za czytanie i refleksje (i dyskusja z Markiem ciekawa :))

 

 

 

Podziękowania za serca dla Natuskii i pomarańczowego kota! :)

Opublikowano

Hm, to chyba wiersz o domowym stole.

Siadamy przy nim różnie i w różnych nastrojach, a on jest niezmienny, choć dzieją się przy nim i tworzą przeróżne historie ;))

 

Pozdrawiam

AD

Opublikowano

dzięki Aniu za serce

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Nooo :) nie nadążam za interpretacjami :) ale to chyba dobrze,  że projektujemy różne swoje stany wewnętrzne na to, co czytamy. To rozszerza autorskie spojrzenie. O stole w ogóle nie myślałam pisząc ten tekst, ale podoba mi się taki trop :) Pozdrawiam AnDantego :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jak na mnie to prawie jak poemat.    Trzeba mierzyć wysoko. Kto nie ryzykuje, ten nie pije szapomonu.     
    • @violetta Tak było u mojej babci. Szkoda, że nie ma już dziś takich pieców, ani pieczonych na nich gruszek i śliwek.
    • Można powiedzieć że Najłatwiej to siąść i płakać Chyba tylko dzieci Mają w sobie [jakąś] beztroskę Łatwo nam się użalać Czyż nie Nad tym co złego zrobiliśmy Lub z kim nie wzięliśmy ślubu Jednak przysłowie mówi coś zgoła innego Żyjemy zmarnowaną szansą Jakoś łatwiej mi docenić To co mogłem mieć (przestałem dziękować za to co mam)  Raz podjętej decyzji Nie cofnę tak łatwo Najtrudniejsze jest to Że chcę być gdzie Jestem podczas gdy Otacza mnie morze Możliwości Absurdem byłoby wycofać się Co się stało to się nie odstanie Czy jakoś tak Nie chcę płakać za przyszłością która nie nadeszła (nigdy nie miała)  A jednak trudno mi za nią nie wzdychać Jak za przeszłością Co dawno odeszła A mądrość mówi Że ortodoksja wierność polega na napięciu między dwoma herezjami
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jest wiele przyczyn, nie trzeba zapominać o tym, że ilość spermy i liczba plemników, w tym tych najszybszych, które zapładniają, zmniejsza się lawinowo z pokolenia na pokolenie. Dawniej niepłodność była przeważnie "po stronie" kobiet, obecnie mężczyzn. Jest wiele przyczyn, ale to nie miejsce na dyskusje o tym. 
    • A piękno to leży przed nami i kusi stół z ostrygami ośmiornic wypustki i mule skąpane w szampańskim akwenie aż sos taki słodki po piersiach popłynie. W szaleńczej ekstazie turlać się chcemy z ust zasysania przez zęby chłoniemy odurzam się winą i w winie się kąpię w porannych promieniach po stole pobłądzę. W chmurnym obłoku do bólu dojdziemy w tajemnych oparach w amoku płoniemy tak płynnie tak słodko i głębiej i mocniej i cisnąć językiem twe trzewia przewrotnie. Odkrywam niebiosa i widok twój chłonę zagłębiam w uczuciu i w skurczu tym płonę tak czystym anielskim a w środku rozkwitłym jak diabłów głaskanie po ciałach aktywnych. I rwać łańcuch z szyi i ciało mu oddać by żądza przybrała zbawienny kres rozkosz i postać na koniec anielską zobaczyć co mnie . . . . . . . . . . . . . lewatywą przywróci do pracy.        
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...