Do chleba nieba i ziemi

[Waldemar_Talar_Talar]

 

tulmy się do siebie
do chleba nieba i ziemi
uśmiechajmy się do nich
róbmy to wszędzie

na pewno gorzej z tym
nam nie będzie 

bo chleby niebo i ziemia
są zbyt piękne
by przechodzić obok
nich obojętnie

Edytowane 3 Sierpnia 2019 przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czy tym "chlebem nieba i ziemi" jest człowiek, Waldemarze..? Jeśli tak, to bardzo podoba mi się ta niezwykła metafora i również treść wiersza, która go pochwala. :) Tylko w pierwszym wersie ostatniej zwrotki powinna być chyba liczba mnoga: "chleby nieba i ziemi", prawda? Pozdrawiam :)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam i dziękuje dużym uśmiechem  za uważne czytanie.

Bo faktycznie powinno być -  chleby - z tym człowiekiem 

szczera prawda chodzi właśnie o to.

Jeszcze raz dziękuje  życząc  samych miłych chwil.                                                                              

[Czarek Płatak]

Daję serce za to tulenie chleba. Wyobraziłem sobie ofiary głodu, które dostają bochenek chleba. Tą radość tak prawdziwą, że tuli się chleb jak najprawdziwszy skarb. 

Pozdrawiam 

[Waldemar_Talar_Talar]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam -  cieszy mnie że wiersz  zadziałał na wyobraźnie

że namalowała    taki miły  czuły obrazek z tym chlebem.

Dziękuję i pozdrawiam.