słowa

[wjola]

klucze

nie otwierają 
zamków
na piasku

 

uśmiech

w kącikach ust
przyklejony
nie potrzebuje słów

 

gesty zwichnięte
czas
uleczy 

Edytowane 29 Czerwca 2019 przez wjola (wyświetl historię edycji)

[duszka]

Nie jestem całkiem pewna, czy zrozumiałam przesłanie Twojego wiersza, ale chyba chodzi w nim o "bezradność słów",  ich "zbędność", czy ich niemożność pokonania pewnych "przeszkód"..? I wydaje mi się, że zrozumienie wypowiedzi utrudniają mi dwa małe słowa, które prawdopodbnie wlączyłaś w tekst dla stworzenia rymu: "już" (na poczatku) i "znów" (na końcu). Spróbuj przeczytac tekst bez nich. Według mnie po ich usunięciu wyraźniej przemawia. W tej formie bardzo mi się podoba :) Pozdrawiam.

.

Edytowane 29 Czerwca 2019 przez duszka (wyświetl historię edycji)

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A kiedyś otwierały, kiedyś były takie klucze, teraz zamki szczelnie zamknięte, piplnują swoich tajemnic. Ciekawe, czy drzwi jeszcze mają? Może mosty zwodzone, ale z piasku powstały i w koczyki się zamienią. Znikną pod napływem nowych piasków, jak Sfinks - odwieczny władca pustyni. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[wjola]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

lepiej bym tego nie opisała :) 

@duszka bardzo dziękuję i również pozdrawiam :)

[wjola]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję za ciekawy komentarz i pozdrawiam :)

[iwonaroma]

Oszczędnie ależ jakże kluczowo o słowach :) Fakt, słowa "piaskowe" , sztuczne uśmiechy, gesty zwichnięte... ale czas rzeczywiście to najlepszy uzdrowiciel, choć lekarstwo niekiedy bywa gorzkie... 

serdeczne pozdrówka

[wjola]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

bardzo dziękuję i pozdrawiam :)

[tetu]

Witaj wjola.
Troszkę to inaczej rozumiem niż Duszka:) 
Słowa - niby klucze, ale one nie otwierają zamków, dziwne, bo słowa klucze z reguły do czegoś prowadzą. 
Słowa klucze - na piasku, czyli dla mnie pisane patykiem. Nic nie znaczące, puste, a jednak pojawia się uśmiech, jakby z odrobiną nadziei że słowa to nie wszystko. 
Według mnie powinniśmy jednak brać za nie odpowiedzialność. 
Jeszcze są gesty, zwichnięte. Zwichnięcia z całą pewnością da się uleczyć i czas odgrywa tutaj znaczącą rolę, ale jak rozumieć zwichnięte gesty? Czy podmiot jest w stanie wybaczyć tak dużo? 
Pozdrawiam.

[Justyna Adamczewska]

wjolu, :)) 

[wjola]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

bardzo dziękuję za wnikliwą analizę, 

uśmiech słusznie kojarzymy z nadzieją, choć sztuczny nie wyraża radości, 

a gesty to mowa ciała, zwichnięte,  uniemożliwiają porozumienie.

Pozdrawiam.

 

[Gość]

O słowach, które dużo mówią ;-)

Bardzo ładnie i lekko...

Pozdrawiam!

 

[wjola]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję i pozdrawiam także :)