Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Leśna ballada

Roklin
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Roklin

Roklin

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Wędruję przez las - beskidzki, świerkowy –

przed siebie, niespiesznie, przez dzikie podszyty.

Odległy mi czas – ja słyszę rozmowy

wśród ptaków, a wrzesień jest bliski, lecz skryty.

 

Wędruję przez las – wśród wartkich strumieni -

te gonią za słońcem ku cichej dolinie.

Niejeden już głaz się w nurcie odmienił,

od wody płynącej – ja razem z nią płynę.

 

Z lewej głośny stuk – widzę dziób dzięcioła,

jak pewnie, wytrwale okrąża pień świerka.

Z tyłu głośny huk – jakiś drwal podołał

jakiejś sośnie starej – w gęstwinie ktoś ćwierka.

 

Szybko stawiam krok – nad leśnym moczarem;

słyszę dźwięki śmielsze, ktoś nade mną kracze.

Nagle - patrzę w bok – a kruk już się zdaje

odległy jak wiersze pełne zmyślnych znaczeń.

 

Przy granicy słup – to nie ta granica,

którą dziś postawię, przemierzając szlaki.

W dole stary trup – zginęła nornica,

pragnąc umknąć w trawie przed drapieżnym ssakiem.

 

Wtem zanika cień – opuszczam gęstwinę

na rzecz ludzkiej łąki – dla serca i brzucha.

Kończy już się dzień – pora do chatczyny

na minut pięć wstąpić – w swoich głos się wsłuchać.

 

To ostatni raz, nim na szlak powrócę.

Chłonę wszelkie śpiewy – widoki podziwiam -

i znów wchodzę w las - dołem będzie krócej –

żywiczne wyziewy – i mój nos ożywa.

 

Wędruję przez las – słońce już się chowa

za Wielką Praszywką – grzbiet wskazuje drogę –

muszę zdążyć w czas – nim ostatnie słowa

pod wiatą ucichną – idę śladem owiec.

 

Wędruję przez las – twardszy, niż się zdaje.

Z każdym trelem pliszki coraz bliżej jest nas.

Każdy górski łaz stając przed rozstajem –

nawet idąc ku wsi – wędruje przez swój las.

24.08.2018

9
  • Odpowiedzi 62
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Popularne dni

Top użytkownicy w tym temacie

Popularne dni

Popularne posty

Roklin
Roklin

Wędruję przez las - beskidzki, świerkowy – przed siebie, niespiesznie, przez dzikie podszyty. Odległy mi czas – ja słyszę rozmowy wśród ptaków, a wrzesień jest bliski, lecz skryty.

Marlett
Marlett

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W lasach mieszkają upiory ale nie każdego chcą straszyć;))

Mateusz
Mateusz

Co ja mam z Wami, żeby nawet w piątkowy wieczór...  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Posprzątane. :)

Opublikowane grafiki

Roklin

Roklin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję :)

Dawno mnie nie było, bo też nie miałem wiele do powiedzenia. Ten utwór opowiada o sierpniowej wędrówce przez Beskid Żywiecki na Wielką Rycerzową i z powrotem. Obrazy zaczerpnąłem stamtąd. 

Ostatnia strofka pełni głównie funkcję podsumowującą cały tekst, stąd jest może nieco inna. 

Ale pięknie przypomnieć sobie zapach świerkowego lasu w lecie :)

Pozdrawiam :)

1
Roklin

Roklin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję :) Bardzo ciekawe miejsce, cieszy mnie, że opowieść o nim podoba Ci się :)

Tam właściwie na każdym kroku coś ciekawego się działo: wąwóz wyżłobiony przez strumienie deszczu, dzięcioły opukujące drzewa, pasterze i ich owce... Absolutna cisza w mózgu i tyle fascynujących stworzeń. A nad tym wszystkim rytm dobowy i słońce...

Pozdrawiam :)

1
Roklin

Roklin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[sic!] Co to za nick!? 

Nie, interpretację każdy może mieć własną, ale skoro podpisujesz się imieniem Absolutu, to nie dziw się, że reakcja jest jaka jest. 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Amber
      Piosenka nr 33 pt. Na świecie

      Przez Amber · Opublikowano

      @Leszczym  No tak, płatne...:// to już może komplikować działalność.:)
    • Leszczym
      Piosenka nr 33 pt. Na świecie

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Amber To nie jest wcale tak dobrze :// AI coraz lepiej robi podkład muzyczny :)) Aż strach, a są jeszcze lepsze, płatne wersje :)
    • Amber
      Piosenka nr 33 pt. Na świecie

      Przez Amber · Opublikowano

      @Leszczym  Świetnie wybrzmiewa, a Koleżanka balansuje i równocześnie pokreśla powagę tematu. Całość super :))
    • Bruno i Krzysztof
      Maszyna czasu

      Przez Bruno i Krzysztof · Opublikowano

      Maszyna czasu   Pewien mężczyzna kiedyś się zastanawiał: „Dlaczego przeszłość jest niezmienna? Dlaczego rzeczy, które zrobiliśmy, słowa, które wypowiedzieliśmy, pozostają w przeszłości nietknięte niczym blizny po ranach, widocznie przypominające nam nasze czyny…”   I tak kontynuował: „Gdyby istniała Maszyna Czasu, pozwalająca w mgnieniu oka polecieć w przeszłość i zmienić wszystko na lepsze, nigdy niczego bym nie żałował. Jednak życie jest okrutne i bezlitosne, dając nam tylko jedną szansę przy każdym wyborze. Ten jeden wybór może być bolesny jak rana, która będzie goić się miesiącami, latami — kto wie?”   Mężczyzna podsumował swoje myśli: „Najwyraźniej życie wystawia nas na próby, dając nam egzaminy, a od nas zależy, jak szybko się nauczymy. Niektórzy nigdy się nie uczą, pogrążeni w nieustannych wyrzutach sumienia, marząc o wspaniałej Maszynie Czasu, która nigdy się nie wydarzy.”   Zapytał samego siebie: „A co ze mną? Mam już mnóstwo blizn, które na zawsze utkwiły w moim ciele i nie mogę tego zmienić. Jestem apatycznym, pełnym żalu człowiekiem, który mówił sobie, że nigdy nie będzie żałował, lecz los lubi się powtarzać, pstrykając nas w nos, jakby chciał powiedzieć, że jesteśmy tylko małymi istotami ludzkimi — słabymi i bezsilnymi. A jednak aż do końca mojego istnienia będę wierzył, bo życie, mimo swojej surowości, daje mi nadzieję, czekającą na mnie wraz z nowymi dylematami, jeszcze ukrytymi, lecz wkrótce…”   Tak więc mężczyzna żył swoim życiem, dokonując nowych wyborów i nowych decyzji, które prowadziły go do kolejnych żali, smutku i cierpienia. W ostatnich dniach był cały pokryty bliznami, jednak nigdy nie przestał wierzyć w Maszynę Czasu.
    • Amber
      Święta

      Przez Amber · Opublikowano

      @violetta To jest instynkt kulinarny wywodzący się z regionu nie do podrobienia. Mama pielęgnuje tradycje.:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...