Jest człowiek nie ma człowieka

[Koziorowska]

Jest człowiek nie ma człowieka

 

 

żyje sobie człowiek

przeciętny jakich wiele

wierzący w Boga człowiek

który na przemian cieszy się i smuci

wstaje by pracować

chętnie lub mniej

który wraca do domu wita z rodziną

zasiada do obiadu

troszkę zimnego

 

człowiek szczęśliwy i cierpiący

uśmiechający się bądź szlochający

kochający i przeważnie kochany

mający rodzinę bliskich przyjaciół

posiadający pragnienia marzenia plany

na resztę życia

 

nagle znienacka ku zaskoczeniu

 

nie ma człowieka

nie ma uśmiechu

nie ma marzeń

nie ma planów

 

Boże co masz na myśli

tak nas traktując

skąd pomysł gasić ludzkie życie

przed czasem

gdy nikt nie jest gotowy

dlaczego wszystko co człowiek kochał

co dla niego ważne

jest mu bestialsko odebrane

 

Boże pomóż zrozumieć

[Bogdan Brzozka]

Nie da się zrozumieć, Kasiu.   Zainspirowałaś mnie.

[jan_komułzykant]

boże coś Polskę :)

PS

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

wielu

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To dramat. Ale śmierć dosięgnie nas wszystkich, Kasiu.

 

Ja mawiam po każdym minionym dniu:

 

I co dzień bliżej Boga. 

[Justyna Adamczewska]

Ja kiedyś napisałam o taki wiersz:

 

:(( J.

[Koziorowska]

@Justyna Adamczewska Piękny wiersz... Bardzo mi się podoba. Lubię smutne utwory, dające do myślenia, skłaniające do refleksji i zadumy... Ten jest naprawdę dobry.

Pozdrawiam ciepło!